Spelen met wapens

Toen ik in Clichy-sous-Bois uit de tram stapte schrok ik. Is hier iets verschrikkelijks gebeurd? Overal zwaarbewapende agenten. Overal hekken. Ben ik wel bij het paralympisch wielrennen? Is dit sport of een militaire staatsgreep?

'Zoveel zwaar bewapende uniformen heb ik nog nooit gezien', zei ik oprecht verbaasd tegen een krijgshaftig type met de vinger aan de trekker.

'Ja monsieur, dat is voor uw veiligheid. De Spelen zijn aantrekkelijk voor terroristen.'

'Fijn dat u er bent', antwoordde ik geïmponeerd. Maar ineens voelde ik me niet meer zo op m'n gemak. Hier kon blijkbaar iets vreselijks gebeuren. Iets wat ik zelf nooit met sport had geassocieerd. Dat ongemakkelijke gevoel heeft uren geduurd, want op iedere kruising stond weer zo'n geüniformd bataljon geweldsmonopolie.

Polo's onder elkaar

Voor het eerst in mijn leven had ik een - wat verbleekte - oranje polo aangetrokken. Handig, dat maakt in één oogopslag duidelijk waar ik bij wil horen. Oranje polo's kijken elkaar altijd even aan, heb ik gemerkt. Ken ik jou? Waar ben jij van? Oranje schept een band. Maurice Leeser, de directeur-bestuurder van de KNWU, had er zelfs twee over elkaar aan. Dat ik zo ontdaan was over de kennelijke staat van beleg na een staatsgreep gold toch niet voor hem. Beveiliging is onmisbaar in deze tijd, vond hij. Oké, misschien ben ik wat naïef.

Kenners

In de berm van de lange klim richting finish zat een oranje echtpaar op een hekje. Wat bleek? Ze hadden het handbiken leren kennen als vrijwilligers bij de HandbikeBattle. Ze wisten zelfs het verschil tussen een ligger en een kniezitter. Kenners dus. Verderop. in een bocht hoorde ik een vader en dochter Nederlands praten. Ze bleken familie van de gouden paralympische zwemmer Rogier Dorsman. Na enkele dagen in het zwembad wilden ze een dagje frisse lucht happen. Inderdaad, zo langs de kant schept oranje best een band.

Kleurenblind

Intussen gingen de tijdritten door. Met daarbij de renners en rensters in een oranje outfit. Maar de vele Franse supporters waren totaal kleurenblind. Die juichten enthousiast voor iedere sporter die passeerde. En voor hun landgenoten nog net iets harder. Het zullen al deze positieve indrukken zijn die me gaandeweg mijn beklemming deden vergeten. Sport verbroedert, als je ervan houdt. Toen ik na afloop op mijn schermpje de Nederlandse resultaten zag, voelde ik me van binnen ook oranje.

Tekst: Roger