Alweer voor de vijftiende keer is de handbike-driedaagse van Deurne verreden. Ik heb het genoegen mogen smaken hieraan mee te doen.  Vorig jaar was ik deelnemer van Delden, en dan ga je automatisch vergelijken. Deurne is kleinschaliger. Daardoor is de organisatie wat losser (niet slechter), mogelijk mede door de sfeer van Brabantse gezelligheid. Delden daarentegen is iets meer prestatiegericht, wat ook zijn aantrekkelijke kanten heeft.

De Brabantse gemoedelijkheid zag ik weerspiegeld in Cor en Helmie van Dijk met dochter Brenda en zoon Henri, die als gezin de organisatorische spil zijn van deze meerdaagse. De rust die ze uitstralen, zou je niet verwachten bij zo’n complex gebeuren.  In 2000 zijn ze met dit evenement begonnen na een bezoek aan de rolstoelvierdaagse van Delden. In die vijftien jaar is het evenement uitgegroeid van 20 naar 100 deelnemers, mede dankzij de vele vrijwilligers die met toewijding en enthousiasme de rolstoelers begeleidden en verzorgden. Op de eerste dag zwaaiden zij de vertrekkende deelnemers luidkeels uit, en op de laatste dag vormden zij een haag langs de handbikers als afscheid en weerziens tot volgend jaar. Alleen al tijdens de drie dagen waren er 50 vrijwilligers actief voor de routes, catering, persoonlijke verzorging, beveiliging materiaal, op- en afbouw accommodaties, administratie, avondgebeuren enz.

Artiesten

Verblijf, start, finish en avondgebeuren speelden zich af in het Peelland Colllege. Net als in Delden konden deelnemers tegen een lage prijs overnachten en eten in ruimtes die door de organisatie ingericht waren. Van de deelnemers heeft 60% hier gebruik van gemaakt. Op de donderdagavond traden er enkele artiesten op; op vrijdagavond was er een spelprogramma, waarbij de deelnemers het opnamen tegen de vrijwilligers.

Big Band

De eerste dag gaf al een aangename verrassing. De stop vond plaats in het centrum van Deurne, waar een Big Band met zangeres de sfeer er met een stralend zonnetje goed inbracht. Rolstoelers konden er behendigheidsspelletjes doen. Ook op de tweede dag was er een activiteit: handboogschieten.  

Defilé

De derde dag was de dag van het defilé. Vooraf speelde de “Bent zonder Vent”; een groep vrouwelijke muzikanten met muziek die aan het Brabantse carnaval deed denken. Daarna ging ieder met de nodige broodjes en drank in de maag, en voorzien van bloemen, in optocht met de fanfare voorop, door wat straten van Deurne naar het Peelland College, waar de feestelijke afsluiting plaatsvond. Gelukkig was het net droog op dat moment, want een groot deel van die dag was er lichte regen; de enige dag zonder zon overigens.

Biljartlaken

Wie wil handbiken zonder wegdek- en verkeersproblemen mag Deurne niet over het hoofd zien. De routes gingen vaak over wegen waar het asfalt zo glad was als een biljartlaken. Hobbelige trajecten waren er niet bij. Voor handbikers is dit belangrijk, want zij kunnen de schokken van hobbelige keitjes en straatstenen niet opvangen met hun benen. Bij hen fungeert de rug als schokbreker. Ook waren er geen lastige oversteekpunten, en als ze er waren, zorgden vrijwilligers voor de oversteek. Wie daarbij ook nog gevoelig is voor  de Brabantse gezelligheid, een mooie omgeving en een prettige organisatie, moet Deurne zeker eens in overweging nemen.

• Zie ook: www.rolstoelmeerdaagse.nl
  

Paul de Jong