Kleinschalig en gezellig - echt Brabants
Drie dagen toeren rond Deurne
Alweer voor de vijftiende keer is de handbike-driedaagse van Deurne
verreden. Ik heb het genoegen mogen smaken hieraan mee te doen. Vorig
jaar was ik deelnemer van Delden, en dan ga je automatisch vergelijken.
Deurne is kleinschaliger. Daardoor is de organisatie wat losser (niet
slechter), mogelijk mede door de sfeer van Brabantse gezelligheid.
Delden daarentegen is iets meer prestatiegericht, wat ook zijn
aantrekkelijke kanten heeft.De Brabantse gemoedelijkheid zag ik weerspiegeld in Cor en Helmie van
Dijk met dochter Brenda en zoon Henri, die als gezin de organisatorische
spil zijn van deze meerdaagse. De rust die ze uitstralen, zou je niet
verwachten bij zo’n complex gebeuren. In 2000 zijn ze met dit evenement
begonnen na een bezoek aan de rolstoelvierdaagse van Delden. In die
vijftien jaar is het evenement uitgegroeid van 20 naar 100 deelnemers,
mede dankzij de vele vrijwilligers die met toewijding en enthousiasme de
rolstoelers begeleidden en verzorgden. Op de eerste dag zwaaiden zij de
vertrekkende deelnemers luidkeels uit, en op de laatste dag vormden zij
een haag langs de handbikers als afscheid en weerziens tot volgend
jaar. Alleen al tijdens de drie dagen waren er 50 vrijwilligers actief
voor de routes, catering, persoonlijke verzorging, beveiliging
materiaal, op- en afbouw accommodaties, administratie, avondgebeuren
enz.
Artiesten
Verblijf, start, finish en avondgebeuren speelden zich af
in het Peelland Colllege. Net als in Delden konden deelnemers tegen een
lage prijs overnachten en eten in ruimtes die door de organisatie
ingericht waren. Van de deelnemers heeft 60% hier gebruik van gemaakt.
Op de donderdagavond traden er enkele artiesten op; op vrijdagavond was
er een spelprogramma, waarbij de deelnemers het opnamen tegen de
vrijwilligers.
Big Band
De eerste dag gaf al een aangename verrassing. De
stop vond plaats in het centrum van Deurne, waar een Big Band met
zangeres de sfeer er met een stralend zonnetje goed inbracht.
Rolstoelers konden er behendigheidsspelletjes doen. Ook op de tweede dag
was er een activiteit: handboogschieten.
Defilé
De derde dag was de
dag van het defilé. Vooraf speelde de “Bent zonder Vent”; een groep
vrouwelijke muzikanten met muziek die aan het Brabantse carnaval deed
denken. Daarna ging ieder met de nodige broodjes en drank in de maag, en
voorzien van bloemen, in optocht met de fanfare voorop, door wat
straten van Deurne naar het Peelland College, waar de feestelijke
afsluiting plaatsvond. Gelukkig was het net droog op dat moment, want
een groot deel van die dag was er lichte regen; de enige dag zonder zon
overigens.
Biljartlaken
Wie wil handbiken zonder wegdek- en verkeersproblemen
mag Deurne niet over het hoofd zien. De routes gingen vaak over wegen
waar het asfalt zo glad was als een biljartlaken. Hobbelige trajecten
waren er niet bij. Voor handbikers is dit belangrijk, want zij kunnen de
schokken van hobbelige keitjes en straatstenen niet opvangen met hun
benen. Bij hen fungeert de rug als schokbreker. Ook waren er geen
lastige oversteekpunten, en als ze er waren, zorgden vrijwilligers voor
de oversteek. Wie daarbij ook nog gevoelig is voor de Brabantse
gezelligheid, een mooie omgeving en een prettige organisatie, moet
Deurne zeker eens in overweging nemen.
Paul de Jong
09-06-2015