'Drie klimmetjes met behoorlijk wat hoogtemeters'

Nederlands kampioen Jetze Plat verkent het WK-parkoers

Na een uiterst belangrijke test in het Canadese Matane, tijdens de laatste Wereldbekerwedstrijd van het seizoen 2013, vertoeven de Nederlandse tophandbikers nu in Baie-Comeau, ook in Canada. ‘Hier in Baie-Comeau is het geen test meer maar moet je gewoon tonen wat je in je hebt!’, aldus een nuchtere Jetze Plat vanuit zijn hotel aan de majestueuze Sint Laurensrivier.

Verkenning

Bij een WK hoort ook het tot in detail verkennen van het parcours. Voor de handbikers telt het rondje van 8,64 kilometer (zie kaartje) behoorlijk wat hoogtemeters en drie klimmetjes van betekenis. Het laagste punt ligt op 20 meter en het hoogste op 80 meter boven zeeniveau. Het rondje telt in totaal 90 hoogtemeters.

Jetze: ‘Vanaf de start gaat het zo’n twee kilometer direct omhoog, met in het eerste stukje een stijgingspercentage van 5 à 6 procent. Dan vlakt het iets af en aan het einde stijgt het met 4 à 5 procent. Bovenop de klim slaan we linksaf om door een grote wijk met vrijstaande huizen een stukje af te dalen, dan volgt onderaan een scherpe bocht naar links en daar begint de tweede klim.’

Cruciaal punt

‘Deze klim begint redelijk rustig, is dan een kort stukje vlak en daarna begint het steilste stuk van het klimmetje. Persoonlijk denk ik dat dit een belangrijk punt in veel wedstrijden zal worden. Het is er kort maar zwaar en daar zal je een eventuele versnelling van de concurrentie goed moeten opvangen. Bovenop gaan we rechtsaf, maar dat is geen lastige bocht omdat de snelheid bij ons in de H4 klasse toch wel onder de 30 per uur zal liggen. Hier is het hoogste punt van het parcours en dus volgen er veel snelle stukken naar beneden. Tot 400 meter voor de finish is het eigenlijk alleen maar bergaf, al zit er nog een heel kort, niet al te steil stukje in waar het toch wel even stevig op de tanden bijten is om je snelheid te houden. Lastige bochten zijn er in dit stuk eigenlijk niet, al ontkom je er niet aan om af en toe de remmen te gebruiken. In het begin van de afdaling ligt een lange, flauwe bocht naar rechts, waar het asfalt behoorlijk hobbelig is. Zaak dus om de controle over de fiets niet te verliezen en hem zo strak mogelijk in de bocht te houden.´

Finish

´Eenmaal beneden zijn we ongeveer 400 meter van de streep. En dat is nog een behoorlijk lastig stuk. De snelheid is ondertussen iets afgenomen omdat de aanloop vlak is, waarna er een heel kort, maar steil klimmetje volgt - 7 procent over een afstand van 100 meter – en dat haalt er de snelheid behoorlijk uit. Daarna is het zaak om direct weer op snelheid te komen, want het is zo goed als vlak tot de finish.’

Dit parkoers is eigenlijk best wel interessant en biedt veel kansen, meent Jetze. ´Waar de zwaardere mannen met veel spieren veel moeite zullen hebben met het eerste stuk van het parkoers, hebben ze daarna profijt van de snelle stukken naar beneden. Eerlijk gezegd durf ik nog weinig voorspellingen te doen. Het zal erg liggen aan hoe de koers verloopt. In het wielrennen zeggen ze dan: het is de vraag of de sprinters mee kunnen komen.‘

Strijdlustig

Donderdag 29 augustus zullen vijf Nederlandse handbikers starten in de tijdrit: de mannen Tim de Vries en Johan Reekers en de dames Laura de Vaan en Jennette Jansen (allen H4 klasse) en in de H3 klasse Herber Burggraaf. Zelf mag Jetze wegens het maximaal aantal startplaatsen van twee Nederlanders per tijdrit niet starten. De tijdrit is voor iedereen twee rondes lang.

Zaterdag gaan alle zes Nederlanders van start in de wegwedstrijd. Voor de vier heren acht rondes (69,1 kilometer)en voor de beide dames zes rondes (51,8 kilometer). ‘We gaan allemaal ervoor. Dat weet ik absoluut zeker’, besluit Jetze strijdvaardig.