Het plan: 600 kilometer over berg en dal

Gerrit Nijenhuis reisde langs de Noorse zuidkust tot het noodlot toesloeg

Gerrit Nijenhuis uit Wilp is begonnen aan zijn handbiketocht van 600 kilometer langs de zuidkust van Noorwegen. Samen met zijn fysiotherapeute Rianne Gemmink reisde Gerrit begin juni per auto naar het Deens Hirtshals. Toen ze op hun bike en fiets met alle bagage op weg waren naar de veerboot richting Noorwegen brak er een noodweer los, waardoor ze als verzopen katten aan boord kwamen.

De fiets en de bagagekar van Rianne en Gerrits handbike en rolstoel (foto) kregen een plaatsje in het ruim, tussen de vrachtauto's. Ze sliepen in een aangepaste hut met alle voorzieningen. Daar werden ook de natte kleren opgehangen om te drogen. Die eerste nacht op zee sliepen ze zo diep, dat ze van de stop in Stavanger niets gemerkt hebben. Na het ontbijt konden ze gelukkig wel volop genieten van de vaartocht door de Noorse fjorden. De ontgroening voor het handbiken kwam in Bergen al een kilometer vanaf de aanlegsteiger. Op een steile klim van anderhalve kilometer lengte naar het hotel moest Gerrit al zijn reserves aanspreken. Maar 's middags had hij weer energie, want toen hebben ze Bergen bezocht,. De moeite waard, vindt hij.

Bagagekar drama

Gerrit doet zijn relaas over de grote pech die hem en zijn begeleider trof op de eerste echte fietsdag:
'De zaterdag begon met een uitgebreid ontbijt in het hotel in Bergen. Wij vertokken om ca 9.30 uur en vonden na enig gezoek de aansluiting op de route. In Bergen moeten we nog wel wat hoogteverschil overwinnen, maar het was te doen. Na zo'n 18 km begonnen we aan de beklimming van de berg van Fana, via passen die steil waren overbrugden we 230 meter hoogteverschil. De afdaling was even spectaculair steil met mooie vergezichten. Ongeveer 25 km van Bergen sloeg het noodlot toe. De as die Rianne's fiets verbindt met het bagagekarretje brak af, Rianne kwam hierbij ten val. Dit gebeurde op een vrij steile helling. We konden niet voor- of achteruit. Na wat wikken en wegen hebben we een taxibusje besteld om ons naar de dichtsbijzijnde fietsenwinkel te brengen. Deze bleek gesloten, de uiterst vriendelijk chauffeur, kwam via via aan een monteur, genaamd Ole, en hij heeft ons daar naartoe gebracht. Ole heeft geprobeerd de as te lassen maar dat lukte niet. Hij is toen naar Bergen gereden en heeft het (op zaterdagavond) kunnen laten maken. Tegen een uur of tien bracht hij de as bij ons. Intussen hadden we de tent opgeslagen niet ver van zijn werkplaats aan een rivier met toestemming van de eigenaar. Vreemd genoeg wou Ole niets voor zijn inspanning hebben.

Opnieuw pech

De volgende ochtend waren we met frisse moed vroeg vertrokken om wat tijd in te halen, maar toen sloeg het noodlot weer toe, de as brak opnieuw. Om toch verder te komen hebben we opnieuw een taxi gebeld, was dezelfde chauffeur van zaterdag, die ons naar de Ferry heeft gebracht. Aan de andere kant hebben we opnieuw een taxi gebeld en deze aardige jongeman heeft ons naar de camping gebracht en een plekje voor ons geregeld. Rianne is overigens van de ferry naar de camping gefietst. De bedoeling is dat we hier tot dinsdag blijven en dan een paar fietstassen kopen en het karretje hier (in Fitjar) achterlaten.

Fitjar

Hier hebben we onze tent opgeslagen aan een doodlopende fjord-arm, waar we twee nachten moeten door brengen. De eerste dag zijn we over het eiland gefietst. Een mooie, erg heuvelachtige omgeving. De westkust bestaat uit 360 eilandjes en langs de oostkust reden we tussen de snelweg en de fjord in. Zo'n 60 tot 80 meter boven de zee. In totaal hebben we 871 meter hoogtemeters gemaakt, en een afstand van 71,5 km met een gemiddelde snelheid van 17,2 km. Dus in iets meer dan 4 uur.

Nog maar eens helemaal nat

Vandaag zijn we vroeg met de campingbaas naar het dorp gegaan waar we bij een monteur kwamen die het onderdeel voor ons karretje zelf gemaakt heeft .
Daarna zijn we vertrokken, met de billen bij elkaar, maar het ging goed. We hebben een aantal bruggen gepasseerd, waarvan een op 80 meter hoogte. Wat met name een nadeel was, is dat we de laatste helft veel regen hadden en weer doorweekt en koud aankwamen. Hier waren geen hutjes vrij maar alleen een oude caravan, waar ik op de kont naar binnen ben gekomen.
Na gedoucht en gewassen te hebben, heeft Rianne de boodschappen gehaald en hebben we rustig gegeten tot 21:30 uur. Daarna hebben we mijn verjaardag gevierd met een potje kaarten en een kleine borrel.
We zijn tot de conclusie gekomen dat Kristiansand niet meer haalbaar is en zijn dus vervroegd vanaf Stavanger huiswaarts gegaan.'

Gerrit Nijenhuis

16-06-2014