Gezellige handbikerit van Welzorg Utrecht
Eigenlijk best gezellig, zo'n 'social ride' over polderweggetjes. Met deelnemers in allerlei handbike-achtige fietsen.
De uitnodiging van Welzorg Sport en Actief in Utrecht belooft een rustige toertocht in de omgeving van Maarsen. Daar komen op 17 mei zo'n 25 handbikers op af. Uit het hele land. Eerst is er koffie in de showroom van Welzorg met lekker suikerbrood en krentenbrood. De sfeer is uiterst gemoedelijk en net zo zonnig als het weer buiten.
Na de welkomstwoorden van Welzorg-ambassadeur Monique Kalkman (voormalig paralympisch kampioene) en van Jetze Plat (regerend paralympisch kampioen) gaan we op pad. Vanwege de drukte op de weg rijden er enkele fietsers mee die dienst doen als klaar-over. In een lang lint kronkelen we door Maarssen richting de Vecht en de polders in het Utrechtse veengebied. We rijden over smalle wegen en fietspaden. Voorrijder Marcel houdt het tempo laag, zodat er geen gaten ontstaan in het peloton met vrolijk wapperende vlaggen. Soms stokt de snelheid even, dan weer kun je versnellen: een ideale intervaltraining!
Samen wandelen
Door de bescheiden snelheid kun je als vanzelf een praatje maken met je buurman of -vrouw. Ik merk dat ik al bikend meer aandacht heb voor dat gesprek dan voor het groene weidelandschap. Het is als samen wandelen, je kijkt elkaar niet aan en concentreert je op het contact - en op de weg natuurlijk. Na een kruising verschuiven de posities en kom je weer bij een ander terecht. Zoiets gaat ongedwongen. Dat sociale aspect bevalt me wel, het is in ieder geval heel anders dan competitief handbiken in wedstrijdverband.
Banaan
Op een knooppunt van drie sloten en een brug staat het begeleidende Welzorg-busje. We zijn halverwege en krijgen een banaan en een flesje water. Iedereen blijft in de handbike, vooral de liggers profiteren nu van hun relaxte houding. Over dichtbegroeide slingerpaden door de bossen bij de Maarsseveense Plassen komen we weer terug bij het Welzorg-pand op het industrieterrein Lage Weide. Eerst de groepsfoto en dan naar binnen voor een heerlijke lunch met broodjes en sapjes van een culinaire cateraar. Opnieuw is het gezellig.
.jpg)
Mijn boordcomputer meldt dat we 26 kilometer hebben gereden in 2 uur en 5 minuten. De gemiddelde snelheid was 12,4 km per uur, inclusief de pauze van een kwartiertje. Mijn hartslag lag gemiddeld op 107 slagen per minuut; dat betekent dat dit een rustige hersteltraining was. Een echte social ride dus.
