Bartje lacht en Bartje huilt

Formule 1 op het racecircuit in Emmen

Drie wedstrijden voor de prijs van twee kregen de Nederlandse handbikers op 2 en 3 juli in Emmen aangeboden. Dus even zovele kansen om de oprit naar het erepodium te mogen oprollen. Emmen was gastheer van het NK Tijdrijden, en het EHC (tijdrit en wegwedstrijd).

Geen enkele landgenoot slaagde erin om in alle drie de wedstrijden de hoogste eer te behalen. Wel lukte het onze Rio-gangers Laura de Vaan, Jennette Jansen, Tim de Vries en Jetze Plat om drie keer podium te rijden.

Zaterdag waren er nationale titels tijdrijden voor wereldkampioene Laura de Vaan en Jetze Plat. Inderdaad. slechts twee rood-wit-blauwe truien in totaal, omdat de KNWU de titels per klasse had vervangen door een correctiefactor per klasse - met één trui voor de mannen en éentje voor de vrouwen.

Zaterdag ook regende het soms fel op het Emmense tijdritparkoers. Zo fel dat er grote plassen op het wegdek bleven liggen. Je werd nat van boven en van onderen. De straffe tegenwind na het keerpunt was helaas geen drogende föhn.

De EHC is altijd een feestje. Hier finishen de vrouwen in de Open klasse.

De Fransen Riadh Tarsim en David Franek winnen in de H3. Elders, naast het parkoers, verbijt intussen Mischa Hielkema zijn pijnen.

H4-wereldkampioene Christianne Reppe (Duitsland) verslaat Svetlana Moshkovich (Rusland) en Sandra Graf (Zwitserland).

Mentaal zwaar

Menige deelnemer zal het zogenaamd vlakke rondje op de Drentse Hondsrug onderschat hebben. Het parkoers pakte gemener uit dan verwacht: twee keer vals plat, tegenwind, een oplopende afrit en een scherpe 180-graden bocht verzuurden de armspieren langzaam maar genadeloos. Voeg daarbij het heen en weer op de snelweg en het is duidelijk dat dit ook mentaal een moeilijk rondje was. Diezelfde autoracebaan zorgde wel voor mooie plaatjes en dito uitzicht voor de toeschouwers.

De Belg Christophe Hindricq wint in de H2.

Tim de Vries sprint sneller dan Jetze Plat en Johan Reekers (H5).

Een tweedaagse als de EHC levert het nodige stuivertje wisselen op tussen de toppers in diverse klassen. Tijdrijders zijn niet altijd even goede wegrenners - en omgekeerd. Soms is ook pech de oorzaak, zoals bij Jonas Van de Steene (H4) die een keer lek reed, of Mischa Hielkema (H3) die op zondag pijnlijk uit de bocht vloog, nadat hij een dag eerder royaal de EHC- tijdrit had gewonnen. Bij de dames H5 behaalde Jennette Jansen haar eerste overwinning in haar nationale tricot, dat ze op het NK in Bladel had gewonnen. Dolblij was ze toen aan de finish geweest, totdat bleek dat Laura de Vaan in de laatste ronde een lekke band had gekregen. Maar in Emmen, bij haar eigen club, won Jennette de sprint tegen Laura. En dat voelde terecht als een echte overwinning.

Sidney Bito (H3) toonde zich nadrukkelijk in zijn nieuwe trui.

WK in Emmen?

Na een superdruk weekend gaat de organisatie binnenkort het evenement evalueren. Een volgende editie van de EHC kan, naar verluidt, een parkoers krijgen in de binnenstad - een pluspunt voor de publieke belangstelling. Benieuwd of de ambities om de EHC op termijn te laten volgen door een Wereldkampioenschap Paracycling inderdaad gestalte krijgen. Wat zou dat mooi zijn, voor Emmen en voor Nederland.