Johan Reekers bedenkt 99 scenario’s: ‘En dan wordt het nummer 100.’
’De spanning blijft, ook bij de negende Spelen’
Na Londen 2012, waar hij geen medaille haalde, is Johan van trainer gewisseld. Van Ralf Lintschulten naar Fedor Hes. Zo’n stap heeft hij vaker gezet in zijn sportieve carrière. ‘Als je drie, vier jaar met elkaar hebt samengewerkt dan vind ik het tijd voor iets anders. Dat had ik destijds ook bij het zitvolleybal: er kan beter een andere trainer voor de groep komen dan dat er mensen weggaan.’ Bij een andere trainer horen ook andere trainingen. Bij Fedor vindt hij het allemaal speelser, afwisselender.
Waarom ben je klaar voor Rio?
‘Ik voel de spanning weer. Of je voor de negende keer gaat of voor het eerst, die spanning blijft. Als dat niet meer aanwezig zou zijn dan betekent het dat je er klaar mee bent.’Wat doe jij om te pieken?
‘Ik neem van tevoren alle scenario’s door van wat er kan gebeuren in de wegwedstrijd. Wat doe ik, als die of die wegrijdt? Bij wie moet ik in het wiel gaan zitten? Op welk moment moet ik zelf een poging ondernemen? Daar heb ik 99 scenario’s voor in mijn hoofd zitten en dan wordt het in de wedstrijd nummer 100!’Wat zijn je medaillekansen?
‘In de tijdrit zal ik geen medaille halen. Ik doe natuurlijk wel mee, want stel je voor dat ik echt een goeie dag heb. Dat is in het verleden ook wel eens gebeurd. Maar op de weg heb ik een kans. Ik had liever een heuvelachtig parkoers gehad. Maar ik weet al lang dat het een vlak parkoers is, dus daar heb ik me op gericht. Met de zeewind kan ik goed omgaan. Een medaille zou natuurlijk een mooie afsluiting zijn. In de wegwedstrijd wil ik minimaal in de kopgroep zitten die om de medailles strijdt. En het allermooiste is om er op z’n Zoetemelks tussenuit te knijpen.’Hoe pakt HandbikeTeamNL de concurrentie aan in de wegwedstrijd?
‘Daar is nog niet over gesproken. In de Wereldbekerwedstrijd van Oostende hadden we een teamafspraak en die is bijna goed uitgepakt voor Jetze. Ik had daar wel moeite mee, maar goed, het was een afspraak. Hoe we het in Rio gaan doen dat is nog niet bekend. Misschien gaan we het er nog over hebben. Misschien ook niet.’Over jouw rol in de wegwedstrijd zegt bondscoach Fedor dat jij een verrassingsaanval moet plaatsen, maar dan wel met volle overtuiging.
‘Dat heeft hij me al eens meegedeeld. Maar ik ben het beste in aanklampen: hoe langer de wedstrijd duurt, hoe meer er afvallen. Ik moet het niet van de eindsprint hebben. We moeten als Nederlanders elkaar zeker niet in de wielen gaan rijden, dat is duidelijk. Maar we hebben alle drie wel een kans om een keer weg te komen. Dan moet niemand van ons dat niet gaan dichtrijden, dat is ook duidelijk. Die gunfactor is er zeker voor elkaar. Toch win ik die medaille natuurlijk liever zelf. En dat geldt ook voor de andere twee. Kijk, het heeft voordelen dat je als team kunt functioneren. Het heeft ook nadelen, want je kunt niet helemaal je eigen koers rijden.’Iedereen roemt jouw koersinzicht.
‘Zeker, maar daar zeg ik bij: ondanks mijn jarenlange ervaring gaat het bij mij ook niet altijd goed. Anders zou ik wel meer winnen. We gaan het van Fedor horen hoe hij erover denkt. Maar we zullen het wel met hem eens moeten zijn. Je gaat niet jaren trainen om alleen maar voor een ander te rijden. Daar zijn we teveel sportmensen voor. En daar komt nog wat bij: als iemand een gouden medaille wint dan wordt die financieel beloond. Goud is goed voor € 10.000,- voor belastingen. Hoe gaan we dat oplossen? Het gaat niet alleen om een medaille, er zit ook een financieel aspect aan. Ik ben daar eerlijk in: als je wat doet voor een ander dan moet dat wel gecompenseerd worden.’In Rio weet Johan zich gesteund door zijn twee dochters Marjama en Ebeney.
Tekst: Rogier Wiercx
Foto: Mathilde Dusol
Wil je regelmatig interessant handbikenieuws ontvangen?
Laat dan hier je gegevens achter en ontvang regelmatig de Handbiken.nl Nieuwsbrief!
