De Spelen zijn een groot circus
’Ik doe mijn eigen ding’
Kunstje
Maar na Londen 2012 begon het toch weer te kriebelen. Na Athene was ze gaan handbiken om de conditie op peil te houden. Gewoon voor de lol. In trainingsschema’s en heilig moeten had ze even geen zin meer. Maar na Londen vroeg ze zich toch af of ze het kunstje nog kon. ‘Zou ik in mijn nieuwe sport weer op zo’n hoog niveau kunnen presteren? Met misschien wel de Paralympische Spelen als hoogste doel? Met mijn 48 haar ben ik niet meer de jongste. Ik wist het niet, maar hoopte het in stilte wel. Uiteindelijk vind ik het heel bijzonder dat ik het toch gehaald heb.’Wauw-factor
Heel lang heeft Jennette gedacht: ik zie wel. Maar ja, elk jaar zette ze weer een stapje voorwaarts. Elke keer kwamen er nieuwe doelen bij. Ze beleefde haar handbikesport jaar voor jaar, in de wetenschap dat er van alles tussen kan komen. En bij het WK 2015 wist ze dat de kwalificatie voor de Spelen eraan kwam. En zo kwam ook Rio binnen bereik. In maart stopte ze met haar werk. Straks, op 1 oktober, begint ze weer. En als ze kampioen wordt? ‘Dan moet ik opnieuw beslissen wat ik wil. Ik doe het zolang ik het leuk vindt.’Van een ‘wauw-factor’ is in Rio geen sprake meer. ‘Maar ik vraag me wel af of het nog zo is als ik het destijds heb beleefd. Waarschijnlijk wordt dit echt mijn laatste keer. Dus daarom vind ik het nu toch ook weer heel speciaal.’
Ben je er klaar voor?
‘Ja. De beelden van de Olympische Spelen hebben me erg geïnspireerd. Je ziet hoe kanshebbers het niet halen en hoeveel verdriet daarmee gepaard gaat. En hoeveel blijdschap het geeft als niet-kanshebbers het wel halen. De Spelen blijven heel bijzonder. Er zijn mensen die alleen voor goud gaan, maar dat is niet mijn insteek. Ik zal blij zijn met iedere medaille. Ik reken in de tijdrit niet op een medaille: dat is niet mijn ding. Ik heb er ook niet speciaal op getraind. Laura de Vaan is daar goed in, zij is niet voor niets wereldkampioene.’Waarom deze foto?
‘Hier kom ik als eerste over de finish op het NK in Bladel 2016. Ik vind hem supermooi vanwege mijn eigen emotie. Maar ik vond hem weer minder mooi, nadat ik gehoord had dat Laura toen een lekke band had. Het is dus een foto met een verhaal.’
Wat doe je om op het juiste moment te pieken?
‘Ik probeer het bij mezelf te houden, ik wil mijn focus behouden. Hopelijk heb ik vlak voor de wedstrijden een goede nachtrust en daarna een lekkere warming up. Ik probeer me niet druk te maken over andere mensen. Ik doe mijn eigen ding. Dat hoop ik tenminste, want er komt daar heel veel op je af. Het is één groot circus. Alles wat je doet wordt op een voetstuk geplaatst. De kunst is om te bedenken dat dit wel een speciale wedstrijd is, maar toch vooral mijn eigen wedstrijd.’Heb je rituelen voor de wedstrijd?
‘Niet echt. De avond tevoren leg ik alles klaar. Muziek in m’n oren heb ik niet. Ik hang het niet aan de grote klok, maar ik ben gelovig. Ik vind het wel belangrijk om te waarderen dat het niet allemaal vanzelf komt. Ik realiseer me dat ik best dankbaar mag zijn dat ik dit mag doen.’Je was niet bij de verkenningstrainingen met de selectie in Rio, begin januari.
‘Toen was het nog niet duidelijk of ik geselecteerd zou worden. Bovendien had ik al een trainingsstage gepland in Florida, vanwege het vlakke parkoers – zoals in Rio. In Florida had mijn trainer Ralf Lindschulten gedurende drie weken clinics en wedstrijden geregeld met The American Veterans en andere handbikers. Dat was prachtig om te doen. Ik heb bijvoorbeeld gezien hoe die oorlogsveteranen van gewone Amerikanen geld krijgen toegestopt in de lobby van het hotel. Veteranen zijn daar symbolen voor hun land. Zoiets is in Nederland ondenkbaar.’‘In de tijdrit is het ieder voor zich. In de wegwedstrijd zijn Laura en ik de enige Nederlanders. We moeten het nog over onze tactiek hebben, al is dat geen gemakkelijk gespreksonderwerp. Maar we zijn zeker niet elkaars vijanden. Het hangt, denk ik, vooral van de wedstrijd af. Van hoe je je voelt op dat moment.’
Na Rio zal Jennette zeker niet stoppen met handbiken. Maar Tokio 2020 ziet ze niet meer zitten. En als ze een Paralympische titel wint? ‘Ik bekijk het echt van jaar tot jaar.’
Tekst: Rogier Wiercx
Foto: Bert Willems
Wil je regelmatig interessant handbikenieuws ontvangen?
Laat dan hier je gegevens achter en ontvang regelmatig de Handbiken.nl Nieuwsbrief!
