Wereldbeker Para-Cycling Emmen 2018
Wat hebben de talenten Dave en Chantal geleerd?
Dave
‘Ik heb in de MH3 al twee internationale wedstrijden gedaan, maar Emmen was een treetje hoger. Ik dacht vooraf: ik zie wel hoe het gaat. Achteraf kan ik zeggen: ik heb onwijs genoten. En ook veel geleerd.’Gevloek
‘In de tijdrit heb ik gedaan wat ik altijd doe: proberen om maximaal te presteren over de totale afstand. Op een schermpje kan ik zien of ik de vereiste wattages trap, dus dat is makkelijk. Voor de wegrace had ik als doel om niet alleen te rijden, zoals me in Zwitserland was overkomen. Dus heb ik vanaf de start geprobeerd om met de grote groep – 35 rijders – mee te gaan. Het gedrang, het geschreeuw en de tikjes links en rechts die daarbij horen ben ik gewend van de motorcross vroeger. Maar toch: ik heb wel in de gaten gehouden of het veilig was.Keihard
De eerste kilometers werd er keihard gereden. Tot 45, 50 kilometer per uur. Ik kon bijhouden tot de U-bocht. Ik zat in het wiel van Heinz Frei, een ervaren rijder. Maar die kreeg pech en dat had ik te laat in de gaten. Ik moest een gat dichten en dat is me net niet gelukt. Ik heb een halve ronde alleen gereden. Toen kwam de Zwitser Luca Gilgen (op de foto in de witte bike met Dave er achter) voorbij die “Come on” riep. Samen hebben we de wedstrijd uitgereden, kop over kop. Als duo rijdt je gecontroleerder dan alleen. Dat was fijn. Na afloop hebben we elkaar een hand gegeven.’
‘Ik heb geleerd dat ik moet trainen op een hogere snelheid in de beginfase. Toen we werden gedubbeld door de kopgroep ging die niet eens zoveel sneller dan wij. Dus ik moet leren om de eerste vijftien minuten voluit te knallen. Dan kan ik misschien langer bij blijven. Op de eerste NHC, in Delden, ga ik dat proberen zo te doen.’
Chantal
Tot vorig jaar deed Chantal Haenen aan para-dressuur. Ze traint pas een half jaar serieus in de handbike. In Emmen behaalde ze bij de WH5 een derde en een tweede plaats. Vooral die tweede plek – in de wegrace – doet haar goed, want ze heeft er enorm voor moeten knokken. ‘Het was supervet om in zo’n grote wedstrijd tussen de besten van de wereld te starten.’
Alles in Emmen was voor Chantal een nieuwe ervaring. In opdracht van talententrainer Albert Smit had ze thuis een wedstrijdplan geschreven. De rode draad daarin luidde: ik probeer bij de tegenstanders te blijven. ‘In de tijdrit moest ik als eerste van drie rijdsters starten. Ik wist natuurlijk dat Laura me zou inhalen. Maar ik had gehoopt dat ik de Italiaanse Ana Maria Vitelaru achter me kon houden. Dat is niet gelukt, ook al belandde ze nog even in de hekken. Zelf heb ik in de bochten te voorzichtig gereden. Dat kan een volgende keer beter.’
Kwaad
In de wegrace startten alle vrouwenklassen tegelijk. Chantal zat dus in een peloton van 21 rijdsters. ‘Ik heb gemerkt dat er heel tactisch wordt gereden. In de NHC rijden we vaak in groepjes en sprinten op het eind. Hier trok iedereen haar eigen plan.’‘Mijn directe concurrente Ana Maria probeerde om na de start de topfavoriete Laura te volgen. Dat mislukte, dus toen hebben we samen gereden. Omdat ze geen Engels sprak, konden we niet afspreken om beurtelings kopwerk te doen. Toen Laura ons inhaalde probeerde ze mee te springen. Dat mocht niet, maar dat begreep ze eerst niet. We kwamen opnieuw samen. Toen moest ik slim zijn en rustig blijven. Maar zij slingerde enorm en remde drie keer onverwacht hard. Ik werd er nerveus van. In de laatste u-bocht voor de streep sneed ze me ook nog. Ik werd zo kwaad dat ik ben gaan sprinten. Dat heb ik volgehouden tot de finish.’
Leerzaam
Chantal is blij met de opdracht van talententrainer Albert Smit om vooraf een wedstrijdplan te schrijven. En met de tactische en technische tips van Laura de Vaan en Johan Reekers. ‘Alles was leerzaam voor mij.’
Foto's: Henk Zwols, Rogier Wiercx en Marco Heijkoop
Wil je regelmatig interessant handbikenieuws ontvangen?
Laat dan hier je gegevens achter en ontvang regelmatig de Handbiken.nl Nieuwsbrief!
