Tijd- en wegrit in Maniago 2 tot 5 augustus

Hoge verwachtingen bij 'onze' handbikers van WK ItaliÃ«

Met hoge verwachtingen reizen de Nederlandse handbikers zondag af naar het Wereldkampioenschap Para-cycling van 2 tot 5 augustus in het Italiaanse Maniago. En terecht, want maar liefst drie wereldkampioenen verdedigen er vijf titels: Carmen Koedood (2x), Jetze Plat (2x) en Tim de Vries.

Bovendien zijn er dit jaar, met de ongekende resultaten tijdens de Wereldbekerwedstrijden in Oostende en Emmen, nieuwe troonpretendenten bij gekomen. Alle reden dus om aan de geselecteerde handbikers zelf te vragen wat zij verwachten van het WK 2018. Op de laatste dag van hun trainingskamp in Ellecom treffen we een optimistisch gestemde groep topsporters aan.

Carmen Koedood (WH2)

‘Als dubbele wereldkampioene wil ik mijn beide titels verdedigen. Ik ben dit jaar weer sterker geworden. En ik heb een nieuwe handbike, die ongeveer vier kilo lichter is dan de vorige. Dat zijn twee belangrijke plussen, want in Maniago hebben ze het parkoers zwaarder gemaakt dan in 2015, toen ik er voor het laatst heb gereden. We moeten nu meer klimmen. Het zal in Italië warm zijn, maar daar kan ik goed tegen. Ik verwacht dat ik niet alleen rond zal rijden. Er zal een Koreaanse aan de start staan van wie ik niet weet hoe goed ze is. En misschien komt er nog een Zuid-Afrikaanse. Dat wordt dus spannend.’

Tim de Vries (MH5)

‘Mijn grote doel is om wereldkampioen tijdrijden te worden. Daar heb ik alles voor gedaan. In de windtunnel is mijn beste positie getest. Ik heb een speciale tijdritvork op de bike. Mijn trainingen waren afgelopen jaar vooral gericht op langdurige krachtontwikkeling. En ik denk dat ik mijn tijdrit nu beter dan ooit kan indelen. Het parkoers past bij mijn explosiviteit en kracht. Ik ga uit van mijn eigen kracht. En ja, het is mogelijk dat ik met twee regenboogtruien thuis kom, want ik wil mijn regenboogtrui van de wegrit natuurlijk heel graag behouden. Dat is het ideaalplaatje. Het zou een geweldige beloning zijn voor mijn jarenlange inzet voor deze sport. In dat geval zal ik nog meer genieten van een welverdiende vakantie.’

Jetze Plat (MH4)

‘Ik train nu in de buurt van Maniago en heb het parkoers al verkend. Dat is best pittig. De weg gaat continu op en af. Het lijkt op het parkoers in Zuid-Afrika, vorig jaar. Zelf houd ik wel van zulke selectieve parkoersen waarop je het verschil kunt maken. Ik voel me sterker dan vorig jaar en, zoals altijd, start ik om te winnen. Als dat lukt, behoud ik mijn twee wereldtitels. Dat Geert Schipper ook is geselecteerd, vind ik best. We kunnen elkaar eventueel wat helpen. Daar moeten we met de bondscoach nog afspraken over maken. Maar ik wil wel winnen natuurlijk. Na een lang trainingsblok leef ik nu toe naar het WK. Ik heb nog tien dagen om scherper te worden. Dat moet het gebeuren.’ [Foto Enjoy/Walter Schellingerhout]

Laura de Vaan (WH5)

‘In 2015 en 2017 won ik in Maniago de tijdritten van de Wereldbekerwedstrijden. En ik heb in het tijdrijden al twee regenboogtruien veroverd op WK’s. Dus op papier heb ik straks kans, al lijkt het klimparkoers in Italië meer op het lijf geschreven van mijn eeuwige concurrente Andrea Eskau. Daar staat tegenover dat ik er nu fysiek en mentaal beter voorsta dan vorig jaar. Mijn proefschrift is af en dat geeft me geestelijk veel rust. Vorig jaar heb ik vaak met handicap-gerelateerde klachten in de handbike gezeten. Daar ben ik afgelopen winter mee aan de slag gegaan in het revalidatiecentrum. De pijn is nu hanteerbaar. In de wegwedstrijd rijd ik als enige Nederlandse, zonder Jennette. Ik heb niks te verliezen, dus ik hoop op zo’n sprintje als van Dumoulin tegen Froome.’

Mitch Valize (MH5)

‘Deelname aan dit WK is mijn grote doel voor 2018, schreef ik op 3 april in mijn column op deze website. Dat doel heb ik bereikt! In Emmen heb ik mijn visitekaartje afgegeven met een tweede plaats in de wegrace. Maniago vraagt meer klimwerk dan Emmen, maar daar ben ik als Limburger goed in. De klim in Italië is vergelijkbaar met de Holleweg bij De Steeg. Omdat het mijn eerste WK is, laat ik alles relaxed op me afkomen. Johan, Tim en ik zullen in de wegwedstrijd als team rijden, zodat Tim het eventueel in de sprint met Zanardi kan afmaken. Ik beloof dat ik na het WK een nieuwe column zal maken over hoe ik alles beleefd heb.’

Jennette Jansen (WH4)

‘Sinds vorig jaar rijd ik niet meer in de WH5, maar in de WH4-klasse. En met succes, want ik hoor nu al bij de mondiale top-vier. In Emmen won ik de tijdrit én de wegrace. Toch moet mijn lichaam nog een beetje wennen aan de liggende positie. Dat duurt naar verwachting ongeveer een jaar. In de H4 wordt hard gereden en we starten samen met de WH3. Het rare is dat de WH3, ondanks de ernstiger handicap, harder rijdt dan de WH4. Ik ben een vechter, dus ik ga proberen om de witte helmen van de H3 bij te houden. Mijn concurrentes zijn op hoogtestage. Ik niet, maar ik reis tijdig af naar Italië om het parkoers goed te verkennen. Als ik mijn zenuwen in bedwang kan houden dan komt het goed.’

Geert Schipper (MH4)

‘In Emmen werd ik tot mijn verrassing tweede en eerste. Handbiken is voor mij als para-triatleet altijd al belangrijk geweest. Van handbiken word ik als triatleet namelijk beter. Maar stiekem droom ik er nu toch van om in Tokio naast de triatlon ook als handbiker te mogen starten. Een topprestatie op het WK is heel belangrijk voor een selectie voor de Paralympische Spelen. En dan doel ik vooral op de tijdrit. Het zal er op het glooiende parkoers in Maniago om gaan hoe ik de ritmewisselingen verdraag. Ja, nu kom ik ook in het handbiken Jetze weer tegen. Hij is een poepie sterker dan ik. We gaan nog met de bondscoach overleggen hoe we de wegwedstrijd van de MH4 tactisch zullen aanpakken.’

Mark Mekenkamp (MH3)

‘Op mijn eerste WK in Zuid-Afrika was ik ziek. Dat was natuurlijk balen. De hele winter had ik nog last, maar inmiddels zijn gelukkig bijna alle sporen van die inzinking weggepoetst. In Emmen werd ik vijfde op de tijdrit en daarom mag ik mee naar Italië. Daar richt ik me vooral op de tijdrit. In de wegwedstrijd wordt het voor mij, als enige Nederlander, moeilijker om een goede klassering te behalen. Ik ben door mijn lengte en gewicht nog niet explosief genoeg om demarrages te kunnen beantwoorden.’

Johan Reekers (MH5)

‘Dit wordt mijn vijftiende WK handbiken. En toch word ik nog altijd zenuwachtiger naarmate de start dichterbij komt. Ik kijk vooral uit naar de wegrit. Daar ben ik beter in. Vorig jaar kon ik nog werken voor Tim, nu zal ik iets meer voor mezelf rijden. Immers, de jacht op punten voor deelname aan Tokio is weer geopend. Dan moet je ook aan jezelf denken. Ik verheug me ook over de fantastische finishplaats Maniago. Wat een sfeer hangt daar altijd! En die sfeer zal nog toenemen nu Alessandro Zanardi van de partij is. Het valt me op dat de wedstrijden van de MH5 steeds aan het eind van de middag verreden worden. Op prime time. Dan komt het meeste publiek kijken. Dat wordt genieten.’