Brengt Japan Jonas een medaille?
Jonas van de Steene (MH4) dicht zichzelf in Tokio reële medaillekansen toe. De ingrediënten voor zijn optimisme: een nieuwe handbike van carbon en gedisciplineerd trainen rond zijn huis op Lanzarote.
Niet alleen de lange lockdown speelde de Belgische sportman parten. Ook een schouderblessure vertraagde zijn voorbereiding op het – korte - wedstrijdseizoen van afgelopen voorjaar. Jonas: ‘Ik was vorig voorjaar goed begonnen met winst in de allereerste wedstrijd. Maar toen ging de boel op slot. Heel vervelend, want niemand wist hoe lang dat zou duren. Dus heb ik vooral aan mijn basisconditie gewerkt. Later begon ik ook met intervaltraining, maar helaas kreeg ik problemen in een schouder. Daarom heb ik begin mei de eerste Wereldbekerwedstrijd in Oostende laten schieten. Vijf weken later kon ik gelukkig wel starten op het WK in Lissabon. Ik moest daar minstens zesde worden en dat lukte in de tijdrit, dus ik mag mee naar Tokio. In de wegwedstrijd ben ik door toedoen van een ander over de kop gevlogen. Erg frustrerend.’
Ideaal trainingsparkoers
‘Gelukkig is mijn schouder nu perfect in orde. Maar wedstrijdritme heb ik eigenlijk niet kunnen opdoen. Dus moet ik dat simuleren op training. Dat gaat heel goed op dit Canarisch eiland, want alle typen parkoers zijn hier voorhanden. Ik train vaak op een 3,8 km lange klim in het Timanfaya Nationaal Park. Er zijn ook cols van 10 km lang, of korte steile klimmetjes. En vlakke wegen. Allemaal ideaal met het oog op Tokio.’ Jonas traint meestal alleen. Hij pusht zichzelf voortdurend om het onderste uit de kan te halen. Daarnaast traint Jonas ook regelmatig met Team Sunrise.’ Ik doe alles om straks honderd procent te zijn.’
'Japans' klimaat
Lanzarote heeft een klimaat dat lijkt op dat van Tokio in de zomer. De hitte en de vochtigheidsgraad zijn vergelijkbaar. Dat is een voordeel voor Jonas. En ook al zijn er geen echte trainingswedstrijden, hij sluit onderweg graag aan bij groepen fietsers. Zo traint hij peloton rijden, bochtenwerk en snoeihard optrekken. Dat kan allemaal prima op Lanzarote en ook als hij in België is zoekt hij fietsgroepen om tussen de wielen mee te trainen.
Verrassing
Op de Paralympische Spelen start Jonas vol goede moed op de individuele tijdrit, de wegrace en de teamestafette. Aan gouden medailles denkt hij niet meteen, want hij moet het altijd opnemen tegen Jetze Plat, die al jaren onverslaanbaar is. ‘In de tijdrit moet het lukken om een medaille te halen. Zo niet dan zal ik teleurgesteld zijn. In de wegrit kan van alles gebeuren, denk maar aan Oostende. Maar fysiek ben ik klaar om de lange klimmen te verteren. Bij de teamestafette kunnen we als Belgen verrassen. Samen met Jean-François Deberg, Maxime Hordies en Laurence VandeVyver hoopt Jonas ook hier een medaille te veroveren.
Tiptop
Mentaal bereidt onze Jonas zich al anderhalf jaar voor op het topevenement in Tokio. Hij was er al bij in Rio 2016, dus ervaring heeft hij zeker. Met Tokio in zicht laat hij niets aan het toeval over. Van dag tot dag is uitgestippeld wat hij moet doen en laten. ‘Ik probeer verrassingen te vermijden. Dat geeft mentale rust. Mijn handbike, een Quickie® Shark RS van carbon, is ook tiptop in orde. Met dank aan Team Sunrise, Sunrise Medical en technische ondersteuning van Mark Van Extergem. Dus: ik ben sereen.’ De gedreven handbiker kijkt ook al uit naar de periode na Tokio. ‘Ik ga heel blij zijn als ik dan weer wedstrijden kan rijden. Het afgelopen jaar heb ik dat enorm gemist. Eerlijk gezegd doe ik niets liever dan lekker koersen.’
