Van Pieterburen naar de Pietersberg

René deed het, ondanks pijnlijke luchtwegen

René deed het, ondanks pijnlijke luchtwegen

Afgelopen zaterdag begon ik aan m’n uitdaging om het Pieterpad te rijden op de handbike ten bate van het Ronald McDonald Kinderfonds. In 10 jaar tijd heb ik geen koorts meer gehad maar vrijdagmorgen stond ik op met koorts en last van m’n luchtwegen. Als ik niet voor het goede doel zou rijden was m’n handbike op het dak van de auto blijven staan en was ik rechtstreeks naar huis gegaan.


Ploegen

De koorts was zaterdag zo goed als weg maar de luchtwegen zijn nog altijd niet in orde. Dus: vertrekken, want ik kan degenen die gedoneerd en gesponsord hebben niet teleurstellen. Zaterdag was meteen een tocht van 138 kilometer van Pieterburen naar Emmen die ik op de automatische piloot heb gereden. Dag 2 was een kortere rit van 70 kilometer van Emmen naar Ommen, waar ik het rustiger aan kon doen. Dag 3 was weer een lange rit van 116 kilometer van Ommen naar Doetinchem door de mooie natuur. Maar ook met stukken die niet echt geschikt zijn voor de handbike omdat de paden te smal zijn. Dus veel ploegen om er door te komen.


Uitputtingsslag

Dag 4 heb ik mezelf wat rust gegeven omdat ik best moeilijk aan m’n adem kan komen. Het is ook goed warm, dus om de armen los te houden een rit van 40 kilometer in de mooie Achterhoek. Op dag 5 een rit van van 115 kilometer van Doetinchem naar Gennep en door naar Venlo. Pff, deze dag is echt een uitputtingsslag geworden: heel warm, veel stof, een lekke band en trubbels met het schakelen. Dag 6 zou een rustige rit moeten worden van 55 kilometer van Venlo naar Montfort maar er komt best wel druk achter te zitten, omdat Buienradar voor de middag slecht weer afgeeft. Dus vroeg ontbijten en om 9 uur de handbike op. Het gaat goed. Rond de 30 kilometer rijdt ik lek, dus weer m’n voorband verwisselen en snel door. Net op tijd ben ik binnen want na een half uurtje steekt er een flinke wind op en begint het te gieten.



Tandvlees

Dag 7, vrijdagochtend m’n laatste etappe er staan vier teamleden van FluffyRabbit klaar, het team waar ik eind juni ook de HomeRide mee ga rijden. Zij vergezellen me de laatste 60 kilometer van Montfort naar Maastricht, een best wel heuvelachtige rit. En ik heb ze nodig, want bij de eerste de beste beklimming moet ik passen omdat ik niet aan m’n lucht kom. Dus op m’n tandvlees en alle hulp van m’n vier buddies kom ik in Valkenburg aan bij het Ronald McDonald Huis waar ik de actie voor heb opgezet. Lekker wat drinken en een stuk Limburgse vlaai en dan weer snel door naar het Ronald McDonald Huis in Maastricht. Ook hier krijgen we een hartelijke ontvangst met drinken en vlaai. Het begint te regenen en omdat ze echt noodweer voorspellen, besluiten we de tocht te stoppen en dat blijkt de enige juiste beslissing te zijn. Zaterdag ben ik met m’n vrouw nog naar de Sint-Pietersberg gegaan en ben via de mergelgroeve naar boven gelopen om naar het eindpunt te gaan en m’n oorkonde op te halen. Al met al was het een geweldige ervaring die ik voor geen goud had willen missen, maar maandag eerst naar de dokter en dan het nagenieten echt beginnen!!! De tocht was in totaal 630 km.



René Verleg


24-05-2022
Wil je regelmatig interessant handbike­nieuws ontvangen?
Laat dan hier je gegevens achter en ontvang regelmatig de Handbiken.nl Nieuwsbrief!
Overig nieuws