Alles voor het goede gevoel

Magistraal! Op 9 november 2022 verbeterde triatleet Geert Schipper het werelduurrecord handbiken naar 47,289 km per uur. Waarom wilde hij dat? Waarom lukte het hem? En wie kan hem onttronen? Geert legt het ons uit.

Bijzondere prestaties horen bij speciale mensen. Het speciale van Geert (45 jaar) is zijn eigenwijsheid en zijn dadendrang. ‘Ik kijk graag naar wat mogelijk is,’ zegt hij aan de keukentafel in zijn West-Friese stolpboerderij. ‘En als ik een afgewogen doel voor ogen heb dan bereik ik dat ook. Ik doe zoiets alleen voor mezelf. En om het aan anderen te laten zien.’

Meestal lukt het Geert om zijn grote geloof in eigen kunnen ook te bewijzen. Behalve die ene keer in 2004. Toen liep het mis met deltavliegen. Sindsdien heeft hij een incomplete dwarslaesie. Maar ook die beperking vertaalt hij in uitdagingen. Met succes. Geert is een mondiale topper in de paratriatlon en in het handbiken (klasse H4).

Talent

‘Ik heb een natuurlijk talent voor lang hard fietsen. Dat bleek in 2016, toen ik met de Triathlonbond af en toe kon trainen op de Alkmaarse wielerbaan. Daar is één rondje 250 meter lang. Het leuke van zo’n overdekte wielerbaan is dat het makkelijker gaat naarmate je harder rijdt. Vanwege de toenemende centrifugale krachten op de schuine kant neemt de afschuifweerstand van de banden namelijk af. Al snel haalde ik 38 kilometer per uur. Dat vond ik wel geinig. In 2018 heb ik op die baan voor het eerst het werelduurrecord handbiken veroverd. Destijds kwam ik tot 42 kilometer en 165 meter. In 2019 legde collega Jetze Plat de lat op 44 kilometer en 747 meter. En nu heb ik het naar 47 kilometer en 289 meter getild. Het geheim? Mijn bike en ik waren dit keer optimaal voorbereid. Ik heb wekenlang niet te gek getraind en veel uren extra geslapen. Om elk risico op ziekte te vermijden heb ik toen zelfs mijn vrouw en kids niet op de mond gekust, niet uit hetzelfde glas gedronken en ook elke vorm van kruisbestuiving vermeden.’

Zelfvertrouwen

In aanloop naar 9 november trainde Geert tweeënhalve maand specifiek voor zijn nieuwe recordpoging. Mentaal stond de knop toen al op groen. In zijn hoofd had hij namelijk berekend dat het mogelijk was om sneller te rijden dan Jetze. Het doel was 45 km in één uur. Hij wist: als mijn rondetijden straks 20 seconden of minder zijn dan is het oké. Maar op training reed hij al rondjes van 19,3 seconden. Sneller dan Jetze. Dat gaf nog meer zelfvertrouwen. Drie keer in de week mocht Geert in Alkmaar twee uur lang trainen, begeleid door bondscoach Bas de Bruin van de Nederlandse Triathlonbond. Samen zochten ze tijdens die bloktrainingen ook naar de ideale lijn in de bochten en op de rechte stukken.

189+ rondjes

‘Op 9 november reed ik met een vast verzet van 55 x 13 tanden op een 26 inch voorwiel. In de eerste ronde moet je dat enorme verzet op gang trappen. Dat kostte me 28,5 seconden. De tweede ronde ging al in 19,5 seconden. De extra tijd van het begin moest ik wegwerken door sneller dan 20 seconden per ronde te rijden. Dat lukte met stabiele rondjes van onder de 19 seconden. Na 10 rondes had ik al een sneller gemiddelde dan Jetze. Maar dat moest ik nog wel heel lang volhouden om het  uur vol te maken. Na 30 minuten begon ik kleine pijntjes te voelen en een beetje vermoeidheid. Na 40 minuten kostte het me moeite om onder de 19 seconden per ronde te blijven. Ik reed met mijn hele ziel en zaligheid. Maar ik kon niet meer harder. Dus probeerde ik om zo min mogelijk tijd per ronde te verliezen. Na 50 minuten wist ik dat het wereldrecord van mij zou zijn. Die laatste 10 minuten duurden eindeloos. Toen ik na 179 rondjes het record van Jetze brak had ik nog 3 minuten over. Hoeveel rondjes zou ik nog kunnen rijden? Het werden er bijna 10.’

Wind mee

Op een overdekte wielerbaan heb je geen tegenwind, maar voel je wel rijwind. Geerts positie op de lighandbike was maximaal aerodynamisch. En toch kostte de rijwindweerstand hem energie. Gek maar waar: de wind begon na enkele rondes een beetje mee te draaien in zijn richting. Een voordeeltje dus. Net als het vaste verzet zonder freewheel dat steeds vooruit bleef draaien. Per ronde zijn er twee schuine bochten en twee minder schuin aflopende rechte stukken. Op het rechte stuk duwde Geert 280 Watt weg, in de bochten ongeveer 240 Watt. Na 60 minuten had hij volgens zijn SRM vermogensmeter gemiddeld 261 Watt weggetrapt.

19-seconden-wereldje

Om zo efficiënt te kunnen trappen moet je permanent en maximaal gefocust zijn. Geert: ‘Ik neem altijd alles in mijn omgeving waar. Dus ik ben snel afgeleid. Daarom had ik gevraagd of het publiek tijdens mijn recordpoging stil wilde zijn. Ik wilde ook geen opzwepende muziek en geen opgewonden speaker horen. Pas toen ik het record had veroverd mochten ze op de tribune even juichen. Er was één fotograaf op de baan. Die had ik tot op de millimeter geïnstrueerd waar hij mocht staan of liggen. Allemaal om een uur lang volkomen in mijn 19-seconden-wereldje te kunnen blijven. Een tellertje voor mijn neus gaf per ronde – met behulp van een infraroodmeter – de snelheid en de seconden aan. Ik weet daarom zeker dat ik maximaal heb gepresteerd.’

Alles goed en wel, maar wat is zo’n titel nou waard?

‘Financieel houd ik hier een gat van € 4000,- aan over. Vooral vanwege de aanpassingen aan mijn handbike. Helaas wordt dit record ook niet officieel erkend door de Internationale Wieler Unie (UCI). Ik had kunnen proberen om in het Guinness Book of Records te komen, maar die rompslomp wilde ik er niet bij hebben. Persoonlijk houd ik hier wel een heel goed gevoel aan over, omdat ik mezelf verbeterd heb. Dat houdt me gemotiveerd om nu sportief gezien vooruit te kijken richting Paralympische Spelen in Parijs 2024. Ik hoop het record dan nog in handen te hebben, al zie ik in Thomas Frühwirth en Jetze Plat geduchte mogelijke concurrenten.’

De bike

In opdracht van Geert had mecanicien Roel van der Hooft (Sports Engeneering) de Carbonbike wedstrijdfiets aangepast voor de houten wielerbaan. De remmen waren van de handbike gehaald. Net als de bidonhouder, de stuurdemper en de derailleur. Geert had drie diskwielen van carbon gemonteerd met drie 8 bar bandjes van 32 millimeter (Schwalbe One Pro TT Record edition), die tot 9 bar waren opgepompt De ketting was een extra sterke baanketting. Ook had hij elk gaatje of boutje verwijderd of afgeplakt. Voor een optimale aerodynamica rustten zijn voeten in twee handgemaakte carbonschoentjes (footshells).

Het lichaam

Op de Grote Dag kwam Geerts lichaam optimaal voorbereid aan de start. Hoewel het in het Sportpaleis te Alkmaar niet warm was, had hij tijdens de warming-up een koelvest aangetrokken en een ijsbidon leeg gedronken. Samen met twee  paracetamolletjes moest dat voorkomen dat de kerntemperatuur in zijn lichaam te hoog zou oplopen.

Voedingsdeskundige Rob van der Werf van de KNWU had voor de laatste drie dagen een afgewogen voedingsadvies opgesteld voor Geerts recordpoging.

De statistieken

Tekst: Rogier Wiercx/Handbiken.nl

Foto's: Rob van Amerongen e.a.