Zwaar NK Weg in Beek
Op de eerste dag met zomertijd geselden kou, wind en regen de deelnemers aan het NK Para-cycling in het Limburgse Beek. Dat leidde tot bizarre taferelen.
Al voor de start is duidelijk dat dit NK er in zal hakken. Ten eerste door de Adsteeg, een steile klim met een lang vals plat, die elke 3,5 kilometer op het menu staat. Ten tweede door de ongewone lengte van de wedstrijd, twee uur voor de snellere klassen, ruim een uur voor de anderen. En de Buienradar waarschuwt voor gestage regen en 8 graden celsius. Desondanks gaat een peloton dappere handbikers de strijd aan met de elementen en elkaar. Of beter: met zichzelf, want al snel rijden er vooral eenlingen rond.
IJskoud
Start en finish liggen bovenop de Adsteeg. Pal in weer en wind. In een bus met geblindeerde ruiten zit de jury. Microfonist Wiel Senden zit droog achter getinte ruiten, je hoort hem wel maar ziet hem niet. Bij de start blijkt dat door het barre weer lang niet iedereen het rondje heeft verkend. Dus is het al meteen uitkijken geblazen in de lange, snelle afdaling over een holle weg met twee verkeersdrempels. Gelukkig gebeurt hier niks ergs. Behalve dat je door de hoge snelheid (40 tot 50 km/u) ijskoud wordt.
Eenmaal tussen de huizen doemt een natte rotonde op, die je links of rechts mag nemen. Dan volgt een klimmetje met afdaling en een ruime haakse bocht naar de voet van de lange Adsteeg. Daar in de luwte staat zowaar publiek. Ronde na ronde blijven ze klappen en aanmoedigen. Dat gebaar van medemenselijkheid is bijzonder welkom, als je je in een stugge cadans traag naar boven worstelt. Waar de weg breder wordt, volgt een eenzame laatste kilometer naar de meet. Met tegenwind. Bij de streep staan opnieuw dappere medemensen om je toe te juichen richting volgende ronde.
Zombies
Ronde na ronde wisselt het wedstrijdverloop. Mitch Valize, Johan Reekers en Jetze Plat vormen lang het snelste trio. Dan staat Jetze plots stil. Het batterijtje van zijn elektronische schakelaar is er op een verkeersdrempel uitgevlogen. Hij kan niet meer schakelen, rijdt naar zijn auto en monteert een nieuw batterijtje. Bij de vrouwen hebben Yvette Wollersheim en Chantal Haenen elkaar gevonden, maar dat duo houdt niet lang stand als Chantal er met lange halen vandoor gaat. Uiteindelijk rijden er allemaal solisten rond. Als zombies bevangen door natte kou en vermoeidheid. Twee toppers zijn door die extreme omstandigheden voortijdig uit de wedstrijd gestapt: Mitch en Johan. Toch wel raar, maar ook begrijpelijk gezien hun aanstaande internationale wedstrijdprogramma.
