Glorie en pech op het EK Wegrace
Heen en weer, heen en weer. En zo voort en zo verder. Het rondje langs de roeibaan bij Zevenhuizen was recht en overzichtelijk. Dat - en de tegenwind - maakte dat solo's zinloos bleken. Dus zagen we vooral eindsprints om de Europese titels.
Vier jaar geleden waren de internationale handbiketoppers voor het laatst in ons land te zien in het knusse Emmen. Nu pakte Rotterdam het als Big City grootser aan. De roeibaan langs de Rotte bood vergezichten naar de skyline aan de Maas. Het gigantische erepodium bij de tijdrit en de wegrace stond aan de waterkant, pal tegenover een eretribune met terras. Drones zoemden door de lucht. Motoren met filmcamera's zorgden voor prachtige beelden op een reuzenscherm bij de finish - en op de livestream van de NOS. Twee deskundige verslaggevers gaven beurtelings commentaar. Kortom: het was daar een indrukwekkende boel.
De Nederlandse sportieve prestaties de wegwedstrijden op zondag 20 augustus mochten er zijn. Voor Tim de Vries (MH5) klonk het Wilhelmus. Mitch Valize (MH5) behaalde zilver. Jennette Jansen (WH4) behaalde brons. Maar er was ook brute pech. Mark Mekenkamp (een dag eerder nog Europees kampioen tijdrijden) reed vrij snel lek en gaf op. Mischa Hielkema (een dag eerder nog goed voor brons) moest met een verbogen bumper afhaken. Hij vocht wel door, zag de kopgroep in de verte rijden en maar kwam er meer niet bij. De meest spectaculaire panne trof de Fransman Mathieu Bosredon (MH4). Hij reed bijna een hele ronde met een slingerend achterwiel met drie gebroken spaken. Slechts vijftien seconden had de Franse mecanicien nodig om het wiel te wisselen. Na de finish klonk de Marseillaise voor Bosredon - en voor zijn fietsenmaker.
De uitslagen van de tijdrit en de wegrace vind je hier.
