Pim en Pita kijken uit naar hun eerste Battle

Vlak voor hun vertrek naar Oostenrijk voelden Pita Molenaar en Pim Brouwers de kriebels al in hun lijf. De trainingen zijn achter de rug, het Kaunertal lonkt. Wat verwachten deze twee handbikers van hun eerste keer?

Pita Molenaar

62 jaar, Vianen

Handbike: Top End Force 3
Maximaal klimverzet: 24 tandjes achter – 48 voor
Verblijft in hotel Weisseespitze: ‘Vijf sterren? Wauw!’

‘Spannend!’

‘Ik ben heel benieuwd’, zegt Pita Molenaar. ‘Ik heb nog nooit zoiets extreems op de handbike gedaan, dus het is wel spannend. In ieder geval doe ik het op 27 juni rustig aan. Dan houd ik het ’t langste vol. Ik ga het toch niet redden in 2 uur. Van binnen voel ik dat het allemaal wel goed komt.’
Pita rijdt voor Team Tolbrug, daar was nog een plekje vrij. ‘Ik ben lid van de Flamingo’s, een clubje vrouwen met amputaties. Zo ken ik iemand die ooit de Battle heeft gedaan. Zij heeft me aangespoord om mee te doen. Ik had het eerder wel overwogen, maar toen had ik een beenkoker aan mijn stomp die best veel pijn deed. Sinds ik een klikprothese heb, ben ik pijnvrij en kan ik op eigen kracht handbiken. Dat is een van de redenen om mee te doen.’

Top

Ook de tweedehands handbike van Pita is er klaar voor, merkte ze tijdens de trainingen. Met dank aan het team voor de technische ondersteuning. Datzelfde team trok er de afgelopen maanden regelmatig op uit, onder meer naar Zuid-Limburg en naar Berg en Dal. Pita trainde ook alleen in de polders rond Vianen en samen met de handbikegroep van WV Het Stadion in Utrecht. Haar buddy heet Mark Top, fysiotherapeut bij revalidatiecentrum Tolbrug. Met zo’n achternaam komt alles goed.
Toen de teambus zondagochtend om half zes vertrok uit Den Bosch zat daar een sportvrouw in vol zelfvertrouwen. ‘Het zal niet makkelijk zijn, maar ik sleep me er wel doorheen. Ik heb er in ieder geval veel zin in. Dat ook niet anders met zo’n team’, aldus Pita Molenaar

Pim Brouwers

30 jaar, Tilburg
Handbike: Carbonbike
Maximaal bergverzet: 46 tandjes achter – 50 voor
Verblijft boven Pizzeria Rustica: ‘Dus met de koolhydraten zit 't wel goed’

‘Ik voel me sterk’

‘Ze zeggen dat je op je 30e in de kracht van je leven bent. Ik hoop dat ze gelijk hebben. In ieder geval voel ik me prima. Ik ken het Kaunertal al van het monoskiën. En ik heb al veel ervaring met lange, zware duurinspanningen’, aldus Pim Brouwers die individueel deelneemt aan de Battle.
De Amstel Gold Race deed Pim al twee keer, de 100 en de 150 kilometer. Afgelopen winter heeft hij veel binnen gefietst op de hometrainer. ‘Onlangs heb ik in de Ardennen getraind op de Baraque Michel (het hoogste punt van België) en dat ging prima, hoewel de hoogtemeters natuurlijk niet vergelijkbaar zijn .’

Stelvio

Pim houdt ondanks spasmen in zijn benen van pittige uitdagingen. In een sportrolstoel deed hij mee aan allerlei obstacle runs - begeleid door een team dat hem, als hij het niet alleen kon, overal doorheen trok. Bij de Battle is zijn vader de buddy, maar het is niet te verwachten dat hij Pim zal moeten duwen.
‘Dit wordt mijn eerste keer’, vertelt Pim. ‘Ik had al eens met een team mee gekund, maar dat kwam door studie en werk niet uit. Bovendien wilde ik niet iemand uit een revalidatiecentrum verdringen. Nu heb ik wel tijd en gelegenheid.’ Hij verwacht zo’n 3 uur nodig te hebben om op de Ochsenalm te finishen maar staart zich niet blind op die tijd. En de spasmen? ‘Sinds ik veel handbike zijn mijn benen redelijk gewend. Gebeurt het, dan stop ik even met trappen.’ Pim weet vooraf al zeker dat hij na de Battle doorgaat met handbiken. Hij droomt nu al van de Stelvio en de Mont Ventoux.

Tekst: Rogier Wiercx/Handbiken.nl