Mijn Paralympisch moment

Mijn Paralympisch moment
Ik rijd hier nog in tweede positie in de Paralympische wegrace in Londen 2012. Uiteindelijk finishte ik als vierde (foto Bert Willems).

Zo is het half september en is - op de Wereldkampioenschappen in Limburg na - de mooie sportzomer al weer voorbij. Een sportzomer met als persoonlijk hoogtepunt het deelnemen aan de Paralympische Spelen in Londen. Vier jaar geleden stond ik in Peking langs de baan, kijkend naar alle grote mannen en vrouwen die op de top van hun kunnen de Paralympische wedstrijd reden. Nu was ik in Londen zelf deelnemer op de handbike. Je werkt er heel lang naartoe - en het is eigenlijk voorbij voor je het weet.

Maar niet alleen de sporters zelf werken er naartoe, ook andere handbikers, vrienden, familie en fans: niemand wil dit geweldige event missen. En misschien zat daar wel het enige minpuntje dat ik kan bedenken. Tijdens de races hingen er twee helikopters met camera`s in de lucht en reden er met camera`s bepakte motoren tussen de deelnemers. Een enorm scherm bij start en finish liet mensen meekijken met wat er op het parcours gebeurde. Iedereen op het circuit werd goed geïnformeerd. Maar wat er ontbrak, was een livestream-verbinding voor de thuisblijvers! Zelfs in Engeland werden er geen live beelden uitgezonden.

En dat is erg jammer. Juist beelden van het geweldige parcours op Brands Hatch waren een gedroomd decor geweest om de aandacht voor handbikesport te vergroten. Maar helaas, we moesten het doen met veel foto`s, met verslagen in kranten en met top-supporters als Tim de Vries, die via Twitter de buitenwereld op de hoogte hield van de wedstrijden.

Verder waren de Spelen ongelooflijk mooi georganiseerd. Erg veel mazzel met het goede weer, super veel toeschouwers en een bijna onherkenbaar omgetoverd circuit. Heel veel vrijwilligers die alles in goede banen leidden, veel bewaking om alles veilig te houden en gewoon die mooie, magische sfeer van de Paralympische Spelen.

Voor mijzelf was het om heel eerlijk te zijn niet de mooiste race van m`n leven, maar misschien kwam dit meer door een teleurstellende vierde plek in de wegwedstrijd. Daardoor valt alles om je heen even tegen en kun je niet overal meer van genieten. Maar ook dat is topsport: iedereen werkt er enorm hard voor en dan krijg je winnaars en verliezers.

Wat gebeurde er precies? Na 62 kilometer gereden te hebben kwam de finale. Nog twee kilometer te gaan en zouden we weten wie de Paralympisch kampioen 2012 was. Ik voelde me sterk en was klaar voor de sprint. We zaten nog met acht man bij elkaar, het tempo ging flink omhoog. Zanardi kwam me een kilometer voor de finish voorbij en ik dook in z’n wiel: ik zat perfect, dacht ik! Nog één 180 graden bocht, dan nog 300 meter tot de finish. Maar vlak voor de bocht kwam de Amerikaan Oscar Sanchez erg lomp in, hij gooide zich voor mij en ik moest remmen of belandde in de hekken. Toen was het gebeurd. De eerste drie mannen waren verdwenen en ik kwam als vierde over de streep.

Woest was ik op dat moment op Oscar, maar misschien na afloop ook wel op mezelf. Waarom moest mij dit gebeuren? Wat deed ik verkeerd? Ik zat toch perfect in het wiel bij latere winnaar Alessandro Zanardi? Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds geen beelden gezien. De teammanager zegt ermee bezig te zijn. Ik moet de beelden sowieso nog terug zien. En als het echt een fout van de Amerikaan was, dan kan hij naar mijn idee niet gediskwalificeerd worden, want we reden nog niet in de sprintlijn naar de finish. En als het wel zo is, maakt het niks uit, Oscar kwam namelijk als vijfde over de streep. 

Misschien stimuleert deze teleurstelling me wel om over vier jaar nog veel sterker aan de start te verschijnen en tactisch de beste race van m’n leven te gaan rijden. En hopelijk komen er vanuit Nederland nog veel meer handbikende collega’s  bij. Ik zou het mooi vinden als er veel handbikers zijn die na deze Spelen maar één ding willen: alles uit jezelf halen op de fiets en daarmee misschien wel naar het grootste sportevenement voor handbikers  te mogen.

Durf keuzes te maken, leer ervan en ga ervoor! Ook ik heb de afgelopen vier jaar veel geleerd, het heeft me veel opgeleverd en ik heb fouten gemaakt.

Ik zie jullie komend seizoen!
Jetze Plat
21-09-2012
Columns van Onze handbiketoppers in Londen
Mijn Paralympisch moment

Mijn Paralympisch moment