Mijn Vondelgames 2017

Waar is mijn telefoon? Oh hier, nice. Yes gelukkig maar, volgens Buienradar is het vanaf 11 uur droog in Amsterdam en is er vanaf 4 uur ook nog kans op een zonnetje. Dat zou wel heel erg fijn zijn voor de activiteiten die daar vandaag plaats gaan vinden.

Vondelgames, een prachtig evenement in het Vondelpark van onze hoofdstad Amsterdam. Vanuit het revalidatiecentrum Reade dat aan het Vondelpark ligt, werd voor de derde keer dit evenement georganiseerd. Bewegen is helaas niet vanzelfsprekend voor iedereen, maar zeker wel essentieel. Iedereen, maar dan ook werkelijk iedereen, mag meedoen met de Vondelgames om zo geld in te zamelen. Dit jaar ging de opbrengst naar het sportcentrum van Reade.

Als afsluiting van de Vondelgames en het wedstrijdseizoen wordt na alle activiteiten in het Vondelpark nog één keer keihard gestreden om de podiumplekken. Voor mij was het de eerste keer dat ik deze race mocht gaan rijden; nervositeit en gezonde spanning zaten er dus ook alweer vroeg in vandaag. Bij aankomst uiteraard gelijk het parcours bekijken. Het eerste wat mij opviel waren de dranghekken, het mooie asfalt en een snelle baan... maar o jee die dranghekken. Veel plek om in te halen is er niet en hier gaat vandaag sowieso snel gereden worden.

Nou ja, eerst zien dat we de handbike gereed krijgen. De startnummers werden gehaald, overal gingen de auto’s op het parkeerterrein onder Reade open en kwamen er handbikes uit. Mooi moment om iedereen altijd weer te zien. Ondanks dat we op het asfalt elkaars rivalen en concurenten zijn, heb ik dat gevoel naast de race werkelijk nooit. Ik moet zeggen: dat is iets wat ik nog niet kende voordat ik mijn intrede deed in het handbikecircuit.

Om half vier zou het startsignaal gegeven worden, een kwartier eerder konden we het parcours op en mochten de rijders zich gaan voorbereiden op de race: hoe lopen de bochten, zitten er ergens nog gaten in de weg en even lekker een paar ronden maken om de spiertjes wat op te warmen. Na een ronde of vier kon er verzameld worden bij de start. Een mooie rode boog met aan beide kanten de grote witte kruizen. Hoe kan het ander als we in Amsterdam te gast zijn!

Het startschot werd gegeven en de bikers vertrokken voor een uur lang rijden en vechten voor de beste plekken in de verschillende pelotons en uiteindelijk dat felbegeerde podium uiteraard.

Mijn vermoedens werden gelijk bevestigd en het tempo liep na de eerste bocht en het lange rechte stuk gelijk flink op en zag ik al snelheden van boven de 40 kilometer per uur voorbij komen. Na het lange rechte stuk komt er een vreselijk keerpunt en, ja, daar weet ik nu alles van, maar daar later meer over want dat gebeurde pas in ronde vier 😊. 

Na één ronde bleek al dat wereldkampioenen Tim de Vries en Jetze Plat hun eigen wedstrijd gingen rijden, maar dat was ook te verwachten want die zijn werkelijk waar in topconditie momenteel. Na een paar ronden bleek Jetze ook voor Tim een maatje te groot, maar wat Jetze liet zien was ook eigenlijk wel buitenaards... damm, wat ging hij ongekend hard vandaag!

Dat handbiken niet geheel zonder risico is dat is algemeen bekend, de snelheden liggen hoog, er wordt vlak naast en achter elkaar gereden en de bochten zijn kort en scherp. En helaas heb ik daar de gevolgen vandaag zelf van mogen ervaren, met hoge snelheid gingen we op de u-turn af aan het einde van het rechte stuk en doken we de eerste bocht in, de tweede bocht had ik gewoon te veel snelheid en bleef ik stom genoeg veel te recht op zitten, op het moment dat ik in stuurde en vervolgens moest remmen om niet bij Geert Schipper in de bumper te rijden gebeurde het en ging ik met handbike en al op de kant en gleed ik over het asfalt.

Onwijs dom want ik voelde me sterk en lag super in de wedstrijd. Op dat moment denk je maar één ding en dat is: fiets overeind en volle bak achter het peloton aan maar helaas was dat geen optie. De rechter crank verbogen en de derailleur dusdanig krom dat hij tegen het voorwiel aanliep. Voor mij was de race dus helaas na vier ronden al gereden. Dat neemt niet weg dat ik er van genoten heb, zo wordt een stomme fout een leermoment, een fout die je nooit meer vergeet en - ik ben er van overtuigd - die ook nooit meer gebeurt.

Vanaf de zijlijn is het ook genieten: iedereen had zijn of haar eigen plek in de wedstrijd gevonden. Jetze gaat zo hard dat hij het hele veld op een ronde zet. Tim en Jetze rijden de laatste twee ronden samen op en finishen prachtig samen hand in hand als kersverse wereldkampioenen in de laatste wedstrijd van dit seizoen. In de H5 vindt nog een geweldige sprint plaats en zo weet Mitch Valize toch de tweede plaats nog te pakken voor Roel Bruijn.

Wat een prachtig seizoen was het en wat is het onwijs snel gegaan. Het moment waarop we met ons allen aan de start stonden in Rotterdam voelt als de dag van gisteren. Met een mooie huldiging voor alle winnaars en nog wat extra aandacht voor onze rijders in de regenboogtruien is er ook een einde gekomen aan de Vondelgames.

Huiswaarts baal ik flink van wat er gebeurd is, maar kijk ik ook alweer uit naar seizoen 2018. Ik wens alle rijders een goeie winter waarin ze zich allemaal weer ijzersterk kunnen voorbereiden op alles wat komen gaat. Bedankt voor alles wat ik afgelopen maanden heb mee mogen maken samen met jullie en tot in Rotterdam voorjaar 2018!!!

Christian van den Berg
11-09-2017
Columns van Christian van den Berg
Mijn Vondelgames 2017

Mijn Vondelgames 2017