Vallen is niet erg, blijven liggen wel
Behandeling
Als gevolg van een zeer agressieve tumor die niet te behandelen viel, is het bot in mijn been door deze ingreep vervangen door staal. Vroeger werd je been geamputeerd. Maar gelukkig was dit niet in mijn situatie.Na een tijdje in het ziekenhuis, ben ik opgenomen in Heliomare om te revalideren. Leren lopen met een inwendige prothese is moeilijk, maar met veel doorzettingsvermogen toch goed mogelijk! Dit kwam mede door het geduld van de fysiotherapeuten bij Heliomare.
Tijdens deze revalidatie (inmiddels heb ik er al vijf achter de rug) kwam ik in aanraking met handbiken in een aankoppelbike. Heerlijk de duinen in - met begeleiding - om de conditie weer wat op peil te brengen. Toevallig kwam precies in deze periode het team Helioheroes terug uit Oostenrijk, waar zij de HandbikeBattle volbracht hadden. Dit was schitterend om te zien! Al die gelukkige en trotse deelnemers met hun begeleiding en familie.
Helioheroes
Gelijk wist ik dat ik daar ook aan mee wilde doen! Ik wilde graag een bijdrage leveren binnen het team van Heliomare: de Helioheroes! Echter de ploeg voor 2015 was al samengesteld, waardoor ik op de wachtlijst kwam voor mogelijke uitvallers. En ja hoor, in februari 2015 kwam er een plekje voor mij vrij, alleen had ik nu nog maar vier maanden om te trainen. Dus dat werd volop trainen om dit tot een goed gevolg te volbrengen. De eerste training moest ik de Kruisberg op in het Heemskerkerduin. Helaas ging dat nog niet voorspoedig, ik moest omhoog geduwd worden. Dit gaf niet echt vertrouwen in mijn kunnen. ‘Hoe ga ik Oostenrijk ooit halen?’ ging er voortdurend door mijn hoofd. Gelukkig, na veel trainingen, bereikte ik daar toch de top. Ik kwam trots maar kapot boven. Na de finish zei ik direct: dit doe ik eens, maar nooit meer.Ervaringsdeskundige
Het jaar erop werd ik gevraagd om als ervaringsdeskundige nog een keer mee te doen en de nieuwe deelnemers te ondersteunen. Maar ik moest nog een keer geopereerd worden: er kwam een nieuwe prothese in mijn been. Maar ik ging er gewoon weer voor. Snel revalideren en dit keer dus weer laat met de voorbereiding begonnen, maar ook deze Battle heb ik overwonnen en na de finish zei ik direct: “In 2017 ga ik weer, maar dan met een goede voorbereiding!”Alleen, je voelt hem al aan komen, Heliomare heeft een steeds vernieuwend team, waardoor ik nu niet meer bij Heliomare mee kon. Wel logisch, want er moet ruimte worden gemaakt voor nieuwe revalidanten die mee willen doen.
Van idee tot vaste Handbikegroep bij BRC
Dus in oktober 2016 is met een aantal oud-revalidanten het idee ontstaan om zelf een handbiketeam op te starten. Dit is ook gebeurd en zodoende is HBTNH (Handbike Team Noord-Holland) opgestart. Een team met enthousiaste mensen die samen de HandbikeBattle willen volbrengen. Het team is er tevens om andere mindervalide mensen in aanraking te laten komen met handbiken.Weer een tegenslag…
Echter in januari 2017 ging het niet goed met de prothese in mijn been. Ontsteking en bacteriën zorgde ervoor dat ik op de intensive care kwam te vertoeven in het AMC ziekenhuis. Ik had geen keuze meer en mijn been moest geamputeerd worden. De amputatie moest direct hoog, dat is dus vanaf mijn heup.Niks houdt mij tegen
Direct na deze amputatie meldde ik aan iedereen dat ik gewoon weer wilde deelnemen aan de Battle. Ik zou hoe dan ook meedoen. Iedereen verklaarde mij voor gek. Gelukkig dat Hans Slootman (gepensioneerde revalidatiearts van Heliomare) in mij geloofde. Bij de opname voor revalidatie werd ik getest in Heliomare of dit verantwoord zou zijn. En yes!!! Groen licht!!!Al tijdens de herstelperiode in het AMC ben ik de training gestart en heb deze verder uitgebouwd in Heliomare en in de periode daarna. Dit deed ik naast de twee halve dagen die ik weer bij Tata werkte. Ook dit jaar heb ik de Battle volbracht en ben zo trots dat het weer gelukt was. Ik kwam bij de kopgroep boven! Hoe gaaf!
Weer leren lopen
Na de Battle ben ik voor hopelijk de laatste revalidatie gestart in Heliomare voor het leren lopen met een (uitwendige) prothese - een nieuw been. Inmiddels gaat dit al aardig en moet ik het nu verder optimaliseren, zodat ik mij zonder steun kan voortbewegen.Het team HBTNH heeft zich inmiddels aangesloten bij wielervereniging BRC Kennemerland. Hier zijn prima trainingsfaciliteiten om ons goed voor te bereiden op de komende handbikewedstrijden en de Battle. Ook voor mensen die op hun eigen niveau willen trainen is hier de mogelijkheid voor.
Doordat ik een rolstoelhandbike heb, ben ik gelukkig weer mobieler en kan ik ook bij het sporten gaan kijken. Verder proberen wij als gezin zo normaal mogelijk te leven.
E-mail Kees van Velzen: k.velzen@ziggo.nl
Columns van Kees van Velzen