Seine Snippe op trainingsstage, deel 2
Donderdag 29 maart
Het is de dag dat we naar de vaste wal gaan voor wat serieuzer klimwerk. We vertrekken bij het huis van Dick Spijkerman onderlangs. We hebben nogal wat geouwehoer met vrachtwagens. Maar uiteindelijk gaan we de hoofdweg op om naar de veerboot te gaan. De klimstukken vallen me nog zwaar, maar gaan al wel beter dan een dag eerder. We zijn ruim op tijd voor de veerboot en wachten in een heerlijk zonnetje. Na de overtocht wachten we eerst tot het meeste verkeer weg is.
Tussen zee en klim. Even onszelf moed inpraten
Mijn problemen van het afgelopen jaar ben ik nog niet helemaal te boven. Gewoon doormalen op het lichtste verzet dus. Eerst gaan we van Jablanac naar boven. We gaan dan weer naar beneden naar Stinica, waar een nieuwe veerbootkade wordt gerealiseerd. In een lange flauwe bocht haal ik 80,7 km/u!. Er zat misschien wel meer in, maar ik heb geen schijfrem dus begin ik op tijd met remmen. Ik heb best nog wel een behoorlijke remweg nodig blijkt. Ondanks dat Kris wel een schijfrem heeft, haalt hij toch niet zo’n hoge snelheid, mede doordat ik wat zwaarder en aerodynamischer ben. In Stinica bekijken we de situatie. Vroeger was het hier een houtverzamelplaats, vanwaar hout naar de strafwerkkampen werd vervoerd. Die bevonden zich op twee eilandjes tussen Rab en de vaste wal.
Dan de weg terug naar boven. We besluiten om een stuk richting de kustweg te gaan, totdat we nog 15 minuten hebben om bij de veerboot te komen. Het gaat redelijk en ik hoop volgend jaar weer verder te komen. We doen een minuut of 8 over de afdaling. Er zitten hele scherpe bochten in, dus rem erop.
Terug op het eiland gaan we naar Puda Rica. Op een party beach gaan we picknicken. Na deze picknick besluiten we naar Banjol te fietsen via de hoofdweg.. Luc geeft aan dat zijn benen beginnen op te spelen.
Training van donderdag 29 maart in grafiek
Daarop besluiten we naar huis te gaan. Na een douche gaan we nog even wat op een terrasje drinken en ’s avonds worden we getrakteerd op wederom een heerlijke maaltijd. Het blijkt dat de dag nogal wat energie heeft gekost. Luc en ik zitten na het eten te knikkebollen aan tafel. We gaan dan ook redelijk op tijd richting bed.
Vrijdag 30 maart
De dag na de beklimming en tevens de laatste trainingdag voor Kris en Luc. Na overleg besluiten we naar San Marino en terug te gaan. Na een week rijden heeft Luc een beetje last van zadelpijn. Het gaat bij Kris en mij wel aardig. Niet te intensief. Een hersteltraining zeg maar. Wanneer we een zware klim hebben omzeild staan we in het haventje van San Marino. We genieten daar even van het mooie uitzicht. Eerder deze week besloten we om niet over de bult terug te gaan, Kris en ik besluiten wel zo terug te gaan. Nadat mijn ketting er een keer af is gelopen gaat de rit terug verder redelijk goed.Bij terugkomst help ik Luc om de handbike van Kris transportklaar te maken. Daarna drinken we nog even gezellig wat op een terrasje in de oude stad. Waar we het unaniem over eens zijn is dat de goede ongedwongen sfeer toch een heel sterk punt is van deze trainingen. Het eiland is prachtig en je kunt er echt van alles. We spreken de hoop uit dat er toch wat meer deelnemers zijn volgend jaar. Je krijgt hier veel waar voor je geld.
Columns van Van Rab naar Rosenau
Seine Snippe op trainingsstage, deel 3
Seine Snippe op trainingsstage, deel 2