Seine Snippe op trainingsstage, deel 3
Vrijdag 30 maart
De dag na de beklimming en tevens de laatste training dag voor Kris en Luc. Na overleg besluiten we naar San Marino en terug te gaan. Na een week rijden heeft Luc een beetje last van zadelpijn. Het gaat bij Kris en mij wel aardig. Niet te intensief. Een hersteltraining zeg maar. Wanneer we een zware klim hebben omzeild staan we in het haventje van San Marino. We genieten daar even van het mooie uitzicht. Eerder deze week besloten we om niet over de bult terug te gaan. Nu zijn we niet over de bult heen gegaan, maar Kris en ik besluiten wel zo terug te gaan. Nadat mijn ketting er een keer af is gelopen, gaat de rit terug verder redelijk goed.Bij terugkomst help ik Luc om de handbike van Kris transportklaar te maken. Daarna drinken we nog even gezellig wat op een terrasje in de oude stad. Waar we het unaniem over eens zijn is dat de goede ongedwongen sfeer toch een heel sterk punt is van deze trainingen. Het eiland is prachtig en je kunt echt van alles. We spreken de hoop uit dat er wat meer deelnemers zijn volgend jaar. Je krijgthier veel waar voor je geld.
Zaterdag 31 maart
Vandaag vertrekken Kris en Luc en moet ik het allemaal alleen zien te rooien. In de loop van de ochtend ga ik naar de veerbootkade en terug. Mijn hartslag wil niet echt omhoog. Dat is voor mij een signaal dat rust een goed idee is. In de middag ga ik met mijn moeder met de auto het eiland over om dingen te bekijken. In februari is een storm geweest met windsnelheden van 290 km/u. In de lighandbike zie je niet zoveel. Met de auto zie ik pas hoeveel schade hierdoor is ontstaan.Dick de eigenaar van mijn appartement vertelde me van een speciale plek om met de rolstoel de zee in te kunnen. Daar gaan we ook nog even naar op zoek. Hierbij komen we toch wel op heel vreemde plaatsen uit en in heel smalle steegjes. Enige stuurmanskunsten zijn hier wel voor nodig. Na deze zoektocht gaan we nog even langs de winkel en weer terug naar het huis van Dick. ’s Avonds genieten we weer van een heerlijke maaltijd en we gaan er vroeg in.
Zondag 1 april
In de ochtend staat er een behoorlijke storm. Naar aanleiding daarvan besluit ik om in de ochtend niet te gaan rijden. Rond de middag neemt de wind wat af. Na de Lunch ga ik richting de veerboot. Wat me opvalt is dat er door de bergkam op deze route nauwelijks wind is.
Nadat ik terug kom ga ik richting San Marino. In het dal staat behoorlijk wat wind en dat is goed te merken. Wanneer ik aan het eind ben van de tweede bergkam (die tussen Supetaska Draga en Lopar) krijg ik het idee dat de buitenkabel van mijn rem niet meer optimaal is. Daarop besluit ik alleen maar even tot San Marino te gaan. Bij terugkomst blijkt dat niet nodig geweest te zijn. De versnelling moest wel even bijgesteld worden. Ik heb wel wat last van de polsen. Hoe ik de laatste twee dagen ga invullen op Rab weet ik nog niet. Ik moet rekening houden met de aanstaande wedstrijd in Rosenau, dus voldoende rust zal zeker in het programma zitten.
Maandag 2 april
In de ochtend waait het flink en ik wil de laatste dagen rustig aan doen. In de middag besluit ik om richting Kampor en Suha Punto te gaan. Met een licht verzet is het allemaal heel goed te doen. Een beetje op onderzoek uit. Onder langs de stadsmuur moet een mooi pad liggen. Maar de afrit om er te komen is dusdanig scherp dat ik kansloos ben met de handbike. Dan maar ooit met de auto en verder met de rolstoel. Nog even in de oude stad kijken. Altijd leuk alhoewel het nog relatief rustig is.
Dick heeft een ontmoeting met de burgemeester die hem bedankt voor de meegenomen spullen. Elke winter neemt Dick gedoneerde spullen mee voor het lokale Rode Kruis. Het verstrekkingenbeleid is in Kroatië heel wat minder dan in Nederland. Door oude rolstoelen mee te nemen komen ouderen weer eens buiten bijvoorbeeld. Daar krijgt hij tevens te horen dat we de eerste officieel geregistreerde toeristen van dit seizoen zijn.
Na een “easy ride” stelt Yvonne, een goede vriendin die elk jaar mee helpt met de handbiketrainingen, voor om een terrasje te pakken. Heerlijk in het zonnetje genieten we van de middagzon.
Dinsdag 3 april
Wanneer ik wakker word ziet het er druilerig uit. Hierop besluit ik het handbiken te laten voor wat het is. Ik ga op mijn dooie gemak wat spullen bij elkaar pakken voor de doorreis. Aanstaande zaterdag heb ik de eerste wedstrijd in het Franse Rosenau. Als ik terugkijk op mijn verblijf op Rab bij Deltas appartmani ( www.deltas.nu ) dan zie ik terug op een fantastische tijd. Jammer dat het al voorbij is. Nu zorgen dat ik goed uitgerust aan de start van Rosenau verschijn.Woensdag 4 april
Vandaag gaan mijn moeder en ikzelf weg van Rab. De bedoeling is om in twee dagen naar het Franse Blotzheim te reizen. Daar staat het hotel waar we verblijven i.v.m. de eerste EHC wedstrijd in Rosenau dat op 10 km afstand van het hotel ligt. Maar eerst reizen we naar het Italiaanse Parabiago waar we elk jaar in hetzelfde hotel de tussenstop doen. In dat hotel hebben we ook altijd gezeten met de EHC-wedstrijden die daar in het verleden georganiseerd werden. Een leuk familiebedrijf waar het altijd goed toeven is. Donderdagochtend gaan we nog even op visite bij Roberto Rancilio, de president van het EHF comité. De Italiaanse koffie blijft toch ongeëvenaard.Donderdag 5 april
We komen pas om 11:30 weg, maar het is nog 350 km. De reis door Zwitserland verloopt voorspoedig en tegen 15:30 staan we in te checken in het Captain Hotel in Blotzheim. De eerste deelnemer kom ik al tegen, het betreft de Canadese H2-rijder Rico Morneau. Tim de Vries is in de loop van de ochtend ook al gearriveerd en is buiten aan het trainen. Aan het eind van de middag komen Roel Bruijn, Jetze en Mathijs Plat en Kees van Breukelen ook aan. ’s Avonds eten we met de hele groep Nederlanders. In de loop van de avond krijg ik van mijn teammaat Freek Strijker een sms-je of ik vrijdags mee wil om het parcours te verkennen. Al is het de 11e keer dat ik deze wedstrijd rijd, er kan altijd iets veranderd zijn dus dat lijkt me wel een goed idee.Vrijdag 6 april
Na het ontbijt besluit ik met de auto richting Rosenau te gaan. Met de aanwezige groep van mijn club GSC Emmen (Freek Strijker, Albert Schuiling, Jennette Jansen en ikzelf) rijden we een keer het parcours rond. Blijkt er toch wat gewijzigd te zijn in de eerste lus. Niet dat het problemen had opgeleverd, maar toch handig om te weten. In de middag wat relaxen in de hotelkamer en een beetje ouwehoeren met andere handbikers die binnenkomen. Na het eten ga ik op tijd naar bed. De dag erna wil ik zo uitgerust mogelijk zijn voor de eerste wedstrijd van het seizoen.Zaterdag 7 april
Na een redelijk vroeg ontbijt waarbij ik geen hap door de keel krijg gaan we op tijd naar Rosenau. Eerst de bike in elkaar zetten en checken. Ik ontdek dat de buitenkabel van de rem is gebarsten. Extra sleutelen dus. Als de bike klaar is ga ik mijn startnummer halen. Als de chip en het startnummer gemonteerd zijn wordt het tijd om mezelf voor te bereiden. Bij het opwarmen maak een paar korte sprintjes die goed aanvoelen. Daarna naar de startopstelling en wachten.Na het startschot is mijn grootste zorg altijd om heelhuids over de rotonde te komen die 100 m na de start ligt. Daarna gas geven. In het eerste deel lijk ik in een aardig groepje te zitten, maar doe samen met een ander teveel kopwerk en op het moment dat ik de kop afgeef, vindt er een demarrage plaats. Degene waar ik achter rijd laat een groot gat vallen dat ik niet dicht krijg. Na een poosje met deze collega samen gereden te hebben moet hij er bij mij af en de rest gaat als een tijdrit. Uiteindelijk weet ik de 44 km in 1:27:06 af te leggen. Gezien de blessureproblemen van de laatste 6 maanden goed genoeg voor dit moment.
In de middag gaat er een tweede groep van start. Na deze wedstrijd komen we met een deel van de EHF (Europese Handcycling Federation)-vertegenwoordigers bij elkaar om wat zaken door te spreken. Daarna is het wachten op de prijsuitreiking. Na afloop genieten we van het aangeboden diner. ’s Avonds in het hotel drinken we nog even wat op de goede afloop.
Zondag 8 april
Tegen 7 uur zijn we wakker. We gaan ontbijten en na een relaxte rit zijn we tegen 15:45 in Dedemsvaart. Even snel de koffers uit de auto en dan naar een verjaardag. Het waren twee mooie weken. Je hebt alleen het gevoel dat de klok dat stukken sneller loopt.Columns van Van Rab naar Rosenau
Seine Snippe op trainingsstage, deel 3
Seine Snippe op trainingsstage, deel 2