Berglucht
Maar vanaf mijn balkonnetje ademen de bergen ook rust, rust zoals je die na hevige regenval alleen maar in de bergen kunt ruiken. En die rust kan ik wel gebruiken. Want, terwijl ik de laatste maanden eigenlijk bezig moest zijn met trainen, koolhydraten stapelen en andere voorbereidingen, in die tijd heeft mijn werk toch een bult energie opgeslorpt. Dus nu eerst rusten en slapen voor de storm van komende donderdag.
Zin heb ik er in, zin om te genieten van de berg, zin om te genieten van de tomeloze energie van de mensen om mij heen. Zin om kapot te gaan, zin om opnieuw te ontdekken dat ik helemaal stuk kan gaan en dan toch nog iets verder kan trappen. Zin om dit avontuur samen met al die dwarsleten aan te gaan. Zin om te pionieren, zin om weer te leren dat ik meer kan dan ik denk. Zin om mezelf tegen te komen.
Op dit soort momenten ben ik blij met mijn dwarsleasie, want ik heb de allermooiste die er is. Keer op keer herinnert zij mij eraan dat elke dag een cadeautje, ja een feestje is. En dat gaan we doen deze week: van elke dag een feestje maken. Dus, dankjewel lief dwarslaesietje van me. Misschien klink ik na donderdag iets minder positief, maar gun mij dan in ieder geval nog een paar dagen onbezonnen genieten op mijn balkon in Oostenrijk...Moe en voldaan komen we aan in het Oostenrijkse Feichten. ‘Dus dit wordt mijn strijdtoneel deze week’, bedenk ik als mijn auto moeizaam de steile helling richting het dorp oprijdt. Wordt vervolgd.
Columns van HandbikeBattle
Het is altijd weer
Klein leed
Berglucht
Een beetje verslaafd
Niek komt zichzelf tegen