Klein leed
Ik heb een minuscuul verzetje laten monteren voor de Grote Dag die ook een Steile Dag zal worden. Het ik ‘m meteen getest op de klim naar het stuwmeer. Maximaal 11 procent of zo.
De test begint gesmeerd. Als het echt omhoog gaat, schakel ik naar het kleinste voorblad met 22 tanden. Ai, de schakelaar gaat niet ver genoeg. Ik rem en rijd achteruit. Ik trek weer op en leg de ketting met mijn vinger op het kleine blad.
Nu nog de derailleur bij mijn voeten naar het kleinste verzet zien te krijgen. Dat lukt wel. Maar meteen springt de ketting een tandje zwaarder. En dan nog een tandje zwaarder. Scheisse!
Nu nog de derailleur bij mijn voeten naar het kleinste verzet zien te krijgen. Dat lukt wel. Maar meteen springt de ketting een tandje zwaarder. En dan nog een tandje zwaarder. Scheisse!
Ik probeer het opnieuw maar hij blijft verspringen. Nu helpt nog maar een ding: met de duim de schakelaar ingedrukt houden. Dat duurt bijna een uur. 's Avonds is mijn ongetrainde duim uitgeput. Ik moet met de linkerhand mijn tanden poetsen. Van m'n gebit wel te verstaan.
Columns van HandbikeBattle
Het is altijd weer
Klein leed
Berglucht
Een beetje verslaafd
Niek komt zichzelf tegen