Zoveel te zien en zoveel om aan te denken

Vanmorgen meteen vroeg opgestaan om in fietskleding om half acht aan het ontbijt te verschijnen. Het was best even pittig om na zo'n lange reisdag vanmorgen zo vroeg klaar te zijn. Ik moet nog erg wennen aan wat heb ik waar in welke tas gestopt, waar moet ik hoe laat precies zijn.

Normaal heb ik thuis mijn eigen ritme, voordat ik ga fietsen: rustig ontbijten, kleding aan, fiets uit de blokhut halen, waterzakken vullen, helm op en gaan. Vandaag stond ik met mijn gevulde waterzakken klaar in de keldergarage, maar de buddy's hadden de handbikes al in de materiaalbus gedaan. 

Zoveel verschillende dingen om over na te denken. Ik merk dat het me veel energie kost. Zoveel nieuwe mensen, zoveel nieuwe dingen en oh zo gezellig allemaal. Natuurlijk komt alles goed en de buddy's helpen ons overal mee.

We gaan met de bussen richting het stuwmeer. Het besef begint een beetje te komen dat we straks echt aan de bak moeten, maar eerst nog even genieten van de mooie omgeving. Jeetjemina, wat is het hier mooi.

En dan is het zover, we gaan handbiken. We zijn allemaal iets gespannen, maar kijken erg naar uit om eindelijk dan echt in het Kaunertal te mogen handbiken. Jetze Plat geeft ons mooie tips: direct het lichtste verzet kiezen voordat je de eerste bocht pakt, want daarna is het meteen serieus klimmen. Rijd te allen tijde op je eigen tempo, want alleen dan is het vol te houden.

De ijle lucht is het lastigst voor mij. Mijn armen kon ik trainen, die redden het prima. Maar het is echt wennen, mijn ademhaling moet ik telkens onder controle zien te krijgen. Het is al flink warm, het zweet gutst van mijn gezicht. Geeft niks natuurlijk, als we maar voldoende blijven drinken.

Jeetje, wat een heb ik genoten. Natuurlijk was het zwaar, maar ik geniet zo enorm. Ik kan dit gewoon, handbiken met team HelioHeroes van Heliomare in het Kaunertal. Moe maar voldaan van een gezellige dag, heerlijk eten, om daarna te gaan slapen en te dromen van de volgende dag met weer een training op het programma.