Laura de Vaan, regerend wereldkampioene tijdrijden
‘Ik ga voor de hoofdmedailles’
Laura is van nature voorzichtig. Ze houdt niet van grootspraak. En ze laat zich ook niet gek maken. In een gesprek laat ze regelmatig een stilte vallen. Dan wil ze nadenken. Haar woorden zijn doordacht, haar emoties beheerst. Toch is zij Nederlands meest gelauwerde handbikester sinds Beijing 2008, waar ze nog niet mee streed voor de medailles, maar wel zag hoe landgenote Monique van der Vorst in de wegrit geklopt werd door Andrea Eskau. Ook Laura krijgt sindsdien regelmatig klop van de Duitse, maar in het tijdrijden is het haar in 2011 en 2015 toch gelukt om zelf de prima donna van de wereld te worden. En dat is ze in die discipline nog steeds.
Kriebels
‘Ik voel: laat het nu zo langzamerhand maar komen. Ik ben hier al jaren mee bezig, nu begint ’t te kriebelen. Dat heeft nog weinig met spanning te maken, maar meer met zin. In eerste instantie wil ik in Rio een optimale tijdrit neerzetten. Het maximale uit mezelf halen.’ Het parkoers is vlak. Nadeel of voordeel? ‘Enigszins nadelig. In ieder geval niet in mijn voordeel. De laatste anderhalf jaar lijkt de Duitse Dorothee Vieth op vlakke parkoersen onklopbaar. Daar komt bij dat de tijdrit in Rio langer is dan we normaal gesproken rijden – 20 kilometer. Bovendien betwisten we de tijdrit samen met de dames H4. Dat levert nieuwe concurrentes op, met name Chistianne Reppe, ook een Duitse. Wat de tijdrit oplevert, is dus moeilijker te voorspellen. We hebben er alles aan gedaan om zo optimaal mogelijk aan de start te verschijnen op 14 september.’Nieuwe trainer, nieuwe prikkel
Een jaar na Londen 2012 koos Laura zich een nieuwe trainer: Fedor Hes. Zijn aanpak: meer rust, minder van huis. En ze traint vooral op vermogen. Die nieuwe prikkels vindt ze prettig. Of ze er ook beter door is geworden? Relativerend: ‘Tsja, dat is lastig te zeggen. De concurrentie staat ook niet stil.’In de wegrit rijdt Laura met bekende tegenstanders, onder wie landgenote Jennette Jansen die dit jaar het rood-wit-blauw draagt. ‘Over de samenwerking in Rio hebben we het nog niet gehad. Ik ben er ook niet mee bezig, dat komt nog wel.’ Jennette en Laura hebben wel al samenwerking geoefend op het WK 2015 en bij de Wereldbeker in Oostende dit voorjaar. ‘Dat ging goed, maar nog zonder het gewenste resultaat.’ Een wegwedstrijd is onvoorspelbaarder dan een tijdrit, legt ze uit: ‘Je hebt te maken met wat de concurrentie doet, wat je zelf doet; er gebeurt van alles. De aard van het parkoers is daarom minder van belang. In de wegrit is het vlakke parkoers niet in mijn nadeel, maar ook niet in m’n voordeel.’
Waarom kiest Laura deze foto?
Laura: ‘Er zit snelheid in. En ik heb er een mooi gevoel bij.’
Ervaring zat
Inmiddels heeft Laura veel wedstrijdervaring, op alle niveaus, ook Paralympisch. Van een Olympisch Dorp raakt ze niet meer onder de indruk: ‘Of het nou Beijing, Londen of Rio is, het zijn allemaal flatgebouwen bij elkaar met een eetzaal. Tsja.' Ze vindt dan ook niet dat ze opeens heel andere dingen moet gaan doen omdat dit Paralympische Spelen zijn. ‘Qua trainingen vertrouw ik op Fedor. Voor de voeding op mijn sportdiëtiste en mezelf. En voor de start doe ik wat ik altijd doe. Nerveus ben ik altijd, maar ik ben nog nooit te nerveus geweest. In Rio vertrouw ik op mijn routine.’‘Ik wil meestrijden om de medailles en de hoofdmedailles. Maar vooral wil ik een optimale tijdrit rijden. Dat betekent dat ik een goed gemiddeld vermogen lever en er een goed gevoel over heb. Lukt dat, dan moeten we zien waar dat goed voor is. Als blijkt dat anderen beter zijn dan ben ik teleurgesteld. Maar ik kan er dan makkelijker vrede mee hebben dan wanneer ik dingen heb laten liggen of niet in de juiste vorm ben.’
Lees meer over Laura op haar website: www.lauradevaan.nl
Tekst: Rogier Wiercx
Foto: Mathilde Dusol
Wil je regelmatig interessant handbikenieuws ontvangen?
Laat dan hier je gegevens achter en ontvang regelmatig de Handbiken.nl Nieuwsbrief!
