Ervaringen op mijn eerste WK
De sfeer binnen de groep is van begin af aan goed. Na een korte vlucht van ongeveer anderhalf uur staan we weer met beide voetjes op de grond in Venetië. Nu volgt nog een busreis van een uur en we zijn op onze plaats van bestemming. Vlak voordat het avondeten wordt geserveerd komen we aan in ons hotel in Maniago. Hier vindt deze week het spektakel plaats. Hier moeten we deze week gaan presteren. Na een kort welkomstwoord van de bondscoach wordt het buffet geopend en gaan we vroeg naar bed. Zo’n reisdag is best slopend, zeg!
Eerste training
De volgende ochtend staat de eerste training op Italiaanse bodem op de planning: rustig een aantal keer over het WK parcours rijden. Mijn eerste indruk? Wauw, wat ziet dit er gaaf uit! De smalle straatjes, de typische huisjes, de pittoreske dorpjes waar we doorheen rijden, de natuur en de bergtoppen van de Dolomieten. Je voelt meteen aan alles dat dit een fantastische week gaat worden. En, ook niet geheel onbelangrijk, het is een parcours wat me wel ligt. Technisch en met redelijk wat hoogtemeters.Na de training krijgen we een lekkere lunch voorgeschoteld. De rest van de dag doen we veel rusten. We zijn dan ook voornamelijk op de hotelkamer te vinden. Netflixen of lezen zijn onze bezigheden. Na het avondeten maak ik nog even een avondwandeling door het centrum en daarna is het weer hoog tijd om mijn bed op te zoeken.
Trainen en rusten
De dinsdag, woensdag en donderdag zien er nagenoeg hetzelfde uit: een korte training in de ochtend, lekker eten en vooral veel rusten. Ik ben dan ook blij als het eindelijk vrijdag is. Alhoewel, ook nu moet ik weer lang wachten, want mijn tijdrit start pas rond de klok van half zes. Dit geeft me wel de mogelijkheid om een beetje uit te slapen. Nadat ik al mijn spullen heb klaargelegd ga ik mijn laatste maaltijd nuttigen en niet veel later begint mijn echte voorbereiding. In verband met de warmte volgen wij een heel hitteprotocol dat ons optimaal moet voorbereiden om in deze omstandigheden te presteren. Zo hebben we een speciaal aangepaste warming-up die we doen op de Tacx in de parkeergarage van het hotel. Hier is het lekker koel en hebben we geen last van de zon of warmte. Daarnaast staan er ventilatoren voor ons klaar, spuit de begeleiding ons nat met een plantenspuit, eten we slush puppies en krijgen we een koelvest aan als we klaar zijn om richting start te gaan. Dit alles moet ervoor zorgen dat onze lichaamstemperatuur niet te hoog wordt, zodat we fris aan de start staan en maximaal kunnen presteren.Tijdrit
Het is 17.31 uur. Mijn tijdrit gaat van start. Op een bomvol Piazza Italia begin ik aan de 27 km lange lijdensweg. Tijdrijden is nog niet zo mijn ding. Maar hard omhoog rijden kan ik wel goed. Dat heb ik de afgelopen twee edities van de HandbikeBattle wel bewezen. Het is echter belangrijk dat ik me het eerste rondje niet al opblaas, want ik moet nog een keer omhoog. Het eerste rondje gaat eigenlijk best goed. Ik rijd hard, maar rijd me niet helemaal leeg. Dan begint het tweede rondje. Nu ga ik iets harder rijden, maar ik kan niet voorkomen dat Tim me voorbij komt gereden. Helemaal niet erg, hij behoort tot de top van de tijdrijders. Ik kan aardig zijn tempo bergop volgen, maar op het vlakke rijdt hij dan toch echt bij mij weg. De laatste kilometers geef ik alles en enigszins gesloopt kom ik over de finish. Na de finish is er nog even tijd om met familie bij te kletsen en op de foto te gaan, maar daarna moet ik weer snel terug naar het hotel, want morgen is misschien nog wel een belangrijke dag. In het hotel vullen we onze voorraden aan met een lekkere Italiaanse pasta en gaan al snel weer richting bed.Wegrace
De volgende ochtend word ik weer fris en fruitig wakker. Ook nu moet ik weer lang wachten voordat ik mag fietsen. Op mijn kamer bereid ik me in alle rust voor en dan ga ik langzaamaan weer richting de kelder voor mijn warming-up. Maar eerst hebben we nog een teambespreking. Het plan wordt tot in detail doorgenomen. Iedereen weet wat zijn taken zijn en waar onze kansen als TeamNL zijnde liggen. Goud halen, dat is het doel. Vanaf de start van de wedstrijd laten we ons in ons oranje pakje dan ook goed van voren zien. Ik in eerste instantie, Johan vervolgens en Tim in de finale. Door goed teamwork weten we het tempo tijdens de beklimmingen hoog te houden en zo slopen we de concurrentie. Samen met Oscar Sanchez, een dag eerder winnaar van het goud op de tijdrit, gaat Tim in de voorlaatste ronde in de aanval. Johan en ik blijven achter in het peloton en mogen voor het brons strijden. Helaas is Johan betrokken bij een grote crash in de laatste ronde, dus moet ik voor die derde plek strijden. Samen met een Fransman en een Rus denderen we richting de finish. Ik weet, alweer uit de problemen te blijven en in de laatste 100 meter spurt ik met mijn eindsprint naar de bronzen medaille.Kippenvel
Vanaf dat moment word ik eigenlijk geleefd. Eerst net achter de finish een klein feestje vieren met mijn teamgenoten, de staf en toegesnelde familie. Dan snel naar het hotel, omkleden en even iets drinken en eten, voordat we weer terug naar de binnenstad moeten voor de podiumceremonie. Na afloop van het officiële gedeelte willen heel veel mensen met mij op de foto, kinderen vragen om een handtekening en de nationale held (en mijn rivaal) Alessandro Zanardi komt me ook nog even feliciteren. Dat bezorgt me wel een kippenvelmomentje. Eenmaal terug in het hotel is de rest van de ploeg al zo goed als klaar met eten, maar desalniettemin worden we met een daverend applaus ontvangen. Na mooie woorden van de bondscoach en Tim wordt de champagne ontkurkt. Het WK zit er voor ons handbikers op, dus we besluiten de behaalde successen te vieren met een drankje op het terras. Een mooier begin van mijn zomervakantie kan ik me niet wensen.Fulltime trainen op Papaendal
Na mijn zomervakantie begin ik aan het volgende avontuur. Per 1 september zal ik het Limburgse heuvellandschap inruilen voor de omgeving van Arnhem. Ik ga namelijk fulltime trainen op Papendal. En dat is uniek, want het is voor het eerst dat er een groep talentvolle handbikers een heel opleidingsprogramma krijgt aangeboden op Papendal. De cycling en tandem talenten zitten al op Papendal en nu komen daar dus de handbikers bij. Dit betekent eigenlijk dat wij straks gaan trainen onder leiding van de beste trainers en coaches en daarbij gebruik maken van de nieuwste faciliteiten. Meestal twee keer per dag en in totaal 20 uur in de week ga ik samen met een heel nieuw en uitgebreid begeleidingsteam de komende winter hard werken om weer een stapje dichter bij de top te komen. Ik heb de afgelopen periode al een grote stap gezet, maar we zijn er nog lang niet.Foto Bert Willems
Columns van MitchMatch
Corona verslaat Spelen
Ervaringen op mijn eerste WK
Ambities in 2018
Mijn wedstrijdseizoen is begonnen!
Het Johan Cruyff Foundation Paracycling Talent Team traint op Papendal