Griep!

Afgelopen tijd was ik één van de gelukkigen in ons landje die getroffen was door de griepepidemie. Altijd als er een epidemietje rondwaart ben ik wel één van de slachtoffers. Daarnaast ben ik een man en bij dat geslacht is het bekend dat zij net iets zieker zijn dan de andere sekse. Zo was dat dus ook bij mij het geval. Bij mij slaat de verveling ook heel snel toe. Ik ben niet def iguur die de hele dag op de bank gaat liggen kreunen en zielig zijn. Nee, dat soort dingen doe ik gewoon aan de keukentafel. Tot ergernis van mijn echtgenote.

“Ga in bed liggen of ga iets doen”, wordt er dan al snel geroepen. In bed liggen is geen optie, dus ga ik maar iets doen. Van een bekende kreeg ik niet zo lang geleden de tip om eens naar de podcast “Bergen verzetten” te luisteren . Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik geen podpast-figuur ben. Ik luister liever naar een lekker muziekje. Maar ik heb het toch eens geprobeerd. De podcast verteld het verhaal van zes verschillende deelnemers over hun deelname aan de HandbikeBattle van 2022. Als oud-deelnemer aan deze Battle was ik gelijk gecharmeerd van de verschillende verhalen en de ervaringen van deze 6zespersonen kwamen mij bekend voor. Een genot om naar te luisteren, voor zowel oud-deelnemers als voor de giganten die deze berg nog te lijf moeten gaan. Ik zat meteen met mijn gedachten in het Kaunertal en vergat de griep.

En dat is toch wel een knappe prestatie. Het is niet zo dat ik mij gelijk heb aangemeld voor de komende editie van de HandbikeBattle. Dat heeft niets met enthousiasme te maken meer eerder met een gebrek aan zelfvertrouwen. Die berg beklimmen was een geweldige ervaring. Maar voor mij eenmalig. Het ontbreekt mij aan tijd en energie om nogmaals tot het uiterste van mijn kunnen te gaan. Nee, dat is voor de enthousiastelingen van dit jaar en ik wens hen, bij deze, veel succes. Ik hoop echt dat zij dezelfde euforie ervaren als ik en dat zij terugkeren naar Nederland met het gevoel dat je de wereld weer aankan.