Motivatie

Ik weet dat het een hele slechte eigenschap van mijzelf is. En gelukkig helpt mijn vrouw me er ook, bijna dagelijks, aan herinneren dat ik deze eigenschap met mij mee draag. Ik laat me nogal snel meesleuren door de emoties om mij heen.

Zijn de mensen op mijn werk chagrijnig? Dan ben ik dat binnen de kortste keren ook. Regent het? Dan word ik mistroostig en ben ik niet vooruit te branden. En dat geldt niet alleen in de thuissituatie. Nee, ik vertoon dat gedrag dan ook op mijn handbike. Hoe anders is het als de zon schijnt en de vakantie er aan zit te komen. De mensen in mijn omgeving worden blij en vrolijk, krijgen energie en gaan er op uit. En ik? Ik óók!!

Hum

Zo was ik laatst zo in mijn spreekwoordelijke hum (vreemd woord trouwens) dat ik mijn laptop gepakt heb en op www.handbiken.nl/routes een route heb uitgezocht om te rijden. Ik heb één van mijn vrienden geappt en binnen no time was de afspraak gemaakt om samen een tochtje te rijden. Die dag waren de goden ons goed gezind en scheen de zon volop. En oh, wat heb ik genoten. Niet alleen van het weer maar ook van de omgeving. We reden een tochtje langs de Maas, beginnend bij een cafeetje en hopend dat de tocht daar ook zou eindigen. De natuur was prachtig en er was gelukkig weinig tot geen verkeer.

Goede zin

Maar weet u waar ik vooral van genoten heb? Van mijn vriend. Ook hij zit in een handbike en is slechter ter been dan ik ben, maar dat kan zijn humeur niet bederven. Hij heeft altijd goede zin en dat stemt mij op mijn beurt ook weer vrolijk en zorgt voor motivatie om weer actief te worden en de handbike te pakken. En, oh ja, mijn vriend zal heus wel zijn slechte en chagrijnige dagen hebben. Ik hoop dan dat hij met een grote bocht om mij heen rolt. Want ik kan het niet hebben dat mijn goede humeur dan verdwijnt door zo’n stuk...

Maar alle gekheid op een stokje. Beste vriend, bedankt voor je altijd goede humeur en hopelijk rijden we samen nog de nodige kilometers met een fijne afsluiting op het terras.